Allen
Ruth Lasters schrijft vandaag een gedicht over het feit dat er in 2100 naar schatting elf miljard aardbewoners zullen zijn.
Lasters (34) debuteerde in 2006 als schrijfster met de roman Poolijs. Een jaar later volgde haar eerste dichtbundel, Vouwplannen, waarvoor ze in 2009 de Debuutprijs Liegend Konijn kreeg. Haar tweede roman Feestelijk zweet dateert van 2010.
Misschien worden wij mensen almaar ouder uit ingebouwde hunkering om heel de soort te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier, een absurde, vergeefse poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per treffen: handdruk - oogopslag. (Rekenfouten, excuus, transport- noch slaaptijd noch onze miljardenaangroei tussen nu en dan werden becijferd.) Feit: wij krijgen het nooit ingehaald, nooit ontmoet één iemand allen en die nederlaag - maak ik jou wijs, mijn schraal, oud lief - doet je gebogen naar de grond toe lopen, krom, in plaats van wervelslijt.