'Het is oké om mensen te missen'

"Je kust me. Je sust me. Omhelst me, gerust me. Je vangt me, verlangt me. Oneindig. Ontbangt me." Al vanaf de eerste zinnen van 'Dat ik je mis' hakken de emoties er bij elke luisteraar in. Het lied van de 21-jarige studente Maaike Ouboter steunt op subtiel gitaargetokkel, een fragiele stem en de emotie van een jonge twintiger die als wees opgroeide. Het resultaat: televisiekijkend Nederland zat enkele dagen geleden met open mond naar Ouboter te staren, toen ze tijdens een van de populairste talentenshows van Nederland haar hart uitstortte.

"Mijn ouders zijn gestorven toen ik op de lagere school zat", vertelt de jonge artieste, momenteel op vakantie in Venetië, aan De Morgen. "We maakten vroeger altijd heel veel muziek. We zaten aan de piano, en ik zong. Na hun overlijden ben ik zelf altijd muziek blijven maken, geïnspireerd door hen. Daaruit heb ik erg veel kracht geput.

"Dat ik je mis gaat over mijn moeder. Ik wou het schrijven omdat zo veel mensen moeilijk over gemis kunnen praten. Er zijn ook zo veel vormen van missen. Mensen verdwijnen uit je leven omdat ze weggaan of overlijden. En wat mij vooral opvalt, is dat je niet alleen een persoon mist, maar ook de verschillende rollen die die persoon speelde in je leven. Zo is een moeder niet alleen een moeder, ze is ook een vriendin, een mentor."

Haar nummer ontstond spontaan. "Ik heb heel lang over het nummer nagedacht, over hoe ik het ging schrijven. Toen ik dan een jaar geleden na een repetitie naar huis fietste, kwamen de woorden in mijn hoofd tot leven en is het ontstaan. Ik heb er nog een paar kleine dingen aan veranderd, maar het merendeel van 'Dat ik je mis' is mij dus plots te binnen geschoten, op de fiets."

In amper drie dagen tijd klom 'Dat ik je mis' naar de hoogste positie in de Nederlandse, maar ook de Belgische iTunes-top 10. Eén miljoen mensen beluisterden het nummer al op YouTube en op Facebook wordt het massaal gedeeld. "Je bent erin geslaagd om na vijftien jaar mijn vader weer even levend te maken", reageerde Vlaams-Brabander Frederik Van Passel op de fanpagina van de zangeres. "Vanuit het verre Koksijde, België: ontroerend mooi, puur, vol warmte", liet Isabelle Vandermeiren weten.

Huilende presentator

Ook bij Giel Beelen, de presentator van De beste singer-songwriter, raakte Ouboter een snaar. De man, bekend als Nederlands meest grofgebekte shockjock, kon zijn tranen niet bedwingen toen Ouboter haar song bracht. "Maaike begint open, leuk en lief te zingen. Je hebt geen idee van wat er daarna op je afkomt. Ze pakt je vast en grijpt je bij de keel. De tranen die daar bij mij uit zijn voortgevloeid hebben te maken met het feit dat ik zelf zes jaar geleden mijn vader verloor. Het was confronterend".

De zangeres zelf hield zich wel sterk. "Als ik zou huilen bij dit nummer, zou ik het niet kunnen brengen. De reactie van Giel en de jury op mijn lied vond ik gek, maar ook mooi. Ik stond daar met mijn gitaar en was helemaal niet zenuwachtig. Ik zat in een andere wereld. Dat komt omdat ik het hele verhaal achter 'Dat ik je mis' door en door ken, het is al geëvolueerd van een emotionele song naar een boodschap die ik aan mensen wil doorgeven, namelijk dat het oké is om mensen te missen. Het is vooral de bedoeling dat mensen zich met het lied kunnen identificeren. Maar voor mij was het heel natuurlijk om daar voor Giel en de jury te staan."

Het was jurylid Eric Corton die na het nummer de feedback voor zijn rekening nam. Corton: "Je hebt iets heel moois geschreven. Met die 'woordtovenarijtjes' raak je een snaar bij iedereen die iemand mist. Die kleine stukjes tekst, die mooie vergelijkinkjes, dat is prachtig. En het dan nog brengen met zo veel lef. Je stond me hier vol aan te kijken."

Ook het feit dat Ouboter in het Nederlands zingt, is opmerkelijk. "Nederlanders houden per definitie niet van Nederlandstalige muziek. Voor velen klinkt het te direct, en snel cliché. Nochtans heeft onze taal zo veel mooie woorden waar je mee kunt spelen. In het Engels had ik zo'n song nooit kunnen schrijven."

Favorietenrol

Of dat druk legt op de schouders van een jonge twintiger? "Songs schrijven blijft voor mij spannend en leuk. Het is niet omdat ik nu in het programma in een favorietenrol wordt geduwd, dat ik mij ineens druk maak. Het is misschien een beetje eng, maar het leuke aan De beste singer-songwriter van Nederland is net dat iedereen er zijn eigen stijl heeft, en dat de sfeer tussen de kandidaten niet competitief is."