'Ja, het zijn wel degelijk christenen hoor'

Er heerst kalme chaos in de immense Nekkerhal. Chaos in de buik van het Ros Beiaard, een imposant vehikel in zwart gelakt hout met een schoft van 3m15 en een gewicht van ruim 400 kilo. Vier paar sneakers schuifelen voorbij onder de rode fluwelen mantel die het paard bedekt, ei zo na struikelend over zichzelf. 'Putain!'

Kalmte, op het gezicht van regisseur Michael De Cock. De man die in zijn theaterstukken Hannibal en Tsjechov op de knieën kreeg, maar die aan de dragers van het paard nog een hele kluif zal hebben. Het zijn de beloftes van KV en Racing Mechelen, gesommeerd door de lokale clubs voor de Mechelse Ommegang. Pubers.

"Zaterdag", zo spreekt De Cock de vier jonge snaken toe die rood aangelopen hun draagriemen afleggen, "moet de communicatie goed zitten. Links, rechts, vooruit."

En geen krachttermen. Het Ros Beiaard scheldt niet.

De vier jongens op de rug van het paard, nu nog in capuchon maar zaterdag in ridderkostuum, klampen zich wijfelend vast aan de hoge knop op hun roodfluwelen zadels. "Mama, de mannen van de oefening van gisteren waren veel sterker."

Dit zijn de vier Heemskinderen, volgens de stadslegende Ritsaert, Writsaert, Adelaert en Reinout. Dit jaar heten ze Lukas (6), Samuel (8), Jacob (12) en Michel (13) Adikti. Voor het eerst in 600 jaar zijn de vier heemskinderen - in 1415 waren ze nog met drie en schoten ze met echte pijlen en bogen op het publiek - geen witneusjes.

Gelukkiger kijken

Vier jongens, vier opeenvolgende broers, ouder dan 5 en jonger dan 15, geboren en getogen Mechelaars en van het christelijke geloof. Zo hoort het. "Ja, het zijn christenen, hoor", zegt Melikan Kucam, gemeenteraadslid en trotse oom.

Kucam en zijn neefjes zijn Assyriërs, een oud christelijk volk uit het Midden-Oosten. De Mechelse Assyriërs komen uit Hassana, een dorp dat in de jaren tachtig het strijdtoneel werd van de gewapende strijd tussen de Koerdische rebellenbeweging PKK en het Turkse leger. Hassana is meer dan twintig jaar geleden volledig van de kaart geveegd. De meeste Assyriërs uit Hassana wonen al jaren in Mechelen. Ze zijn met zo'n vijfhonderd gezinnen. "Grote gezinnen", zegt Kucam. "Het is tegenwoordig niet zo gemakkelijk om families te vinden met vier zonen. Mijn nicht had er vijf."

Of ze trots is, de nicht, mama Sureya? Een glimlach die boekdelen spreekt. Ze vertelt over kine-training voor haar jongens, "om de spieren te doen wennen aan de vreemde houding die ze lang zullen moeten volhouden", over zenuwen kalmeren en de jongens motiveren. "Lucas, jij moet wel nog leren om gelukkiger naar de mensen te kijken." Bij de les blijven.

Het probleem met 25-jarige tradities is dat weinig mensen zich de vorige editie nog levendig kunnen herinneren. "Een hele vreemde, niet-commerciële logica", zegt regisseur De Cock, die te raden ging in plakboeken en bij Mechelaars die aan hun derde Ommegang toe zijn. De Hanswijkcavalcade, de religieuze processie, en de Mechelse Ommegang, het wereldlijke feest zijn al sinds de ontstaansgeschiedenis die teruggaat tot 988 een mengeling van Mariaverering, parochieprocessie en stadsfeest.

Het voordeel, zegt De Cock, is dat je elke 25 jaar opnieuw kan beginnen. "Je springt uit een vliegtuig, maar je moet de parachute nog zelf maken."

Voor de regisseur en zijn team staat de Ommegang voor de staat van de stad in de wereld, "in de Middeleeuwen liepen ze al met een wereldbol voorop." De stad Mechelen, die in de afgelopen 25 jaar van grauw en gekleurd naar modern en divers is geëvolueerd. "Mechelen is sterk veranderd", zegt De Cock, "ten goede." Burgers identificeren zich meer dan ooit meer met hun wijk en hun stad dan met een regio, laat staan een land. Elke moderne Mechelaar moet zich in de stoet kunnen herkennen. Dus zingen er Marokkaanse kinderen in het koor en stappen Burundezen mee op.

En maakten kostuumontwerpsters Valentine Kempynck en Myriam Vergucht nieuwe outfits voor de 16e-eeuwse reuzen: een kanten kraag met een subtiel motief van de hand van Fatima, Oost-Europese mouwen, een Afghaanse tulband.

De reuzenfamilie - mama, papa, Janneke, Mieke en Klaaske - werd uitgebreid met twee nieuwe vriendjes, de Afrikaanse Noa en de Maghrebijnse Amir. "Voor de kostuums en de nieuwe reuzen hebben we gekeken naar welke culturen er in Mechelen zijn bijgekomen sinds de vorige editie uit 1988", vertelt Kempycnk. "We vonden Afrikaanse, Aziatische en Oost-Europese elementen. Die zitten allemaal in de stoet, zij het subtiel." De nieuwe reuzevriendjes lopen op blote benen. "Om de islam een beetje te relativeren."



De Hanswijkcavalcade en de Mechelse Ommegang trekken op 25 augustus en op 1 september door de stad. www.cavalcade.be