Wisselvallig feestje
Een kwarteeuw Praga Khan, dat roept op tot een wild feestje. Maar dat wilde in de Ancienne Belgique niet echt op gang komen.
Als vernieuwers van de dancemuziek bouwden Maurice Engelen en Olivier Adams een grotere fanbasis op in buiten- dan in binnenland, maar voor het verjaardagsconcert planden ze toch een Belgische show.
Van Herselt naar de Rock-'n-Roll Hall of Fame, om terug te keren naar de Ancienne Belgique, ook voor Opper-Khan Engelen tikt het klokje kennelijk nergens zoals thuis. Een vroegtijdig jubileum bijna - de eerste single 'Bula Bula' verscheen pas in 1989 - maar een jaar daarvoor dook de naam Praga al op in de kleine lettertjes van de newbeatproductie 'I Sit on Acid'.
Dat pionierswerk ging de wereld rond, maar de vooruitstrevende jaren liggen intussen al ver achter de groep, zoals nieuwe langspeler Soulsplitter donderdagavond liet horen. Die is opmerkelijk rustiger dan de harde beats van de beginjaren, met nostalgische tinten die het oude niveau niet halen.
In Brussel duurde het even voor Engelen op dreef kwam, met eerst twee nieuwe nummers ('Jennifer' en 'Liquid Lightning') waar de balans nog niet helemaal goed zat, terwijl microfoonproblemen tijdens 'Love' resulteerden in een instrumentale strofe en refrein. De band herpakte zich weliswaar met de pulserende bleeps van 'Luv U Still', kronkelende danseressen bezetten het podium maar hielden het relatief zedig vergeleken met vroegere passages.
Is Praga Khan soft geworden? Met de verschijning van een akoestische gitaar op het podium drong die vraag zich nog harder op. Drie opeenvolgende tracks uit de nieuwe plaat bewezen dat onbekend nog steeds onbemind is, toen het optreden halverwege een dip te verwerken kreeg. Het feestje leek maar niet op gang te komen. Midden in de nacht, in een donkere, licht naar danszweet geurende tent verlopen zulke zaken altijd net dat beetje sneller. Voor een band die steevast veel aandacht besteedde aan het visuele aspect deden de retrobeelden die schijnbaar geen update meer gezien hadden sinds begin de jaren negentig maar flauw aan.
'Picture This' leek de draad weer op te nemen, maar die glipte even snel weer door de vingers. Een lange wachttijd tot triumviraat 'Breakfast in Vegas', 'I Sit on Acid' van die andere Engelen-Adamsformatie Lords of Acid en 'The Power of the Flower' diende zich aan. Daarin zorgde de groep wél voor vuurwerk. Onovertroffen classics die een hectische maar euforische maalstroom teweegbrachten. Als artiest heeft Engelen niets meer te bewijzen, de resultaten liggen in steen gebeiteld, maar dit optreden hing met haken en ogen aan elkaar. Een gespleten set, waarvan de ziel zich pas helemaal aan het eind vertoonde. Engelen doet er goed aan hem te injecteren met wat prikkelend vergif voor de beloofde terugkeer naar de festivals deze zomer.