Zet die ploat op

Reculer pour mieux sauter, dat lijkt het magische recept voor het succes van The Magician. Vijf jaar geleden was deze Stephen Fasano nog één helft van Aeroplane, maar dat Waals-Italiaans huwelijk ontbond midden 2010, net voor de release van het debuutalbum. Na de breuk bleef het een jaar stil rond Fasano, terwijl zijn kompaan Vito De Luca een hoge solovlucht nam.

Tot de timide tegenpool van De Luca de gedaante van The Magician aannam en begin 2011 een remix voor Lykke Li uit zijn hoge hoed toverde. Hoewel de Zweedse popster volgens Fasano aanvankelijk niet erg gelukkig was met die remix, werd die wél een Europese hit. Zijn versie is inmiddels al minstens 60 miljoen keer bekeken op het internet.

The Magicians remix van 'Happiness' werd zelfs dubbel zo vaak aangeklikt op YouTube als de oorspronkelijke versie van Sam Sparro. Ook Bart De Wever bleek erg opgetogen over het werk van dit Waalse studiowonder: hij selecteerde de remix als triomflied, al was er van die bewondering nauwelijks iets te merken na een gesnauwd "Zet die ploat af". In eigen land maakte het de populariteit van The Magician er niet minder op. Het nummer verscheen na de interventie van De Wever zowaar opnieuw in de Ultratop.

Dit jaar draaide The Magician gemiddeld zo'n vier nachten per week over heel de wereld. Van afgeladen clubs in Australië over Parijs, Rock in Rio tot Azië en Amerika. Zijn zorgvuldig gecultiveerde imago, met goochelaarskostuum en toverstaf, spreekt er tot de verbeelding. Maar zijn remixes en mixtapes doen dat nog meer, gelooft Fasano.

Hoewel remixes dit jaar sowieso één van de sleutels tot succes bleken - daar gaan we later dieper op in - zit een derde remixhit zit er toch niet aan te komen. Volgend jaar wil The Magician eerst naar buiten komen met een ep die hij in elkaar knutselde met de Franse knoppendraaier Yuksek, en daarna moet er ook een soloplaat met volledig eigen werk aankomen.

The Magician gelooft trouwens dat zijn grootste verdienste als remixer is dat hij steeds een nieuwe song schrijft: "Ik hou zelden meer dan de stem over. Daarom vind ik 'remix' geen juiste omschrijving." Zijn succesformule krijgt niemand echter. "Een magiër verklapt nooit zijn geheimen", antwoordt hij steevast ontwijkend. Om die reden liet The Magician ook geen reportage toe in zijn studio, op tour of in zijn privéleven. "Een waas van magisch mysterie moet opgehouden blijven."

Skrillex als gids

Een soortgelijk mysterie houdt ook Sonny Moore, alias Skrillex, graag in stand. Deze Amerikaanse producer staat nauwelijks interviews toe, maar bleek wel een van de meest invloedrijke muzikanten van 2012. Hij schopte het aan de overkant van de oceaan zelfs tot posterboy van de dance. Volgens The New Yorker loodste Skrillex het genre eigenhandig de mainstream in. "Skrillex belichaamt een nieuwe kant van dance (...) Het genre heeft de plaats ingenomen van rock, toen die in een neerwaartse spiraal raakte."

Ook de Belgische labelbaas en dj Dr. Lektroluv merkte dat elektronische muziek eindelijk de brug naar daytime radio kon maken in de Verenigde Staten. "Amerika heeft dance niet zo lang geleden ontdekt, en hoewel het een heel andere wereld is, voel ik wel dat we hier met een booming business zitten." Miami en Las Vegas worden vandaag dan ook al het Ibiza van de States genoemd, en een concertpromotor werd in The New York Times geciteerd met de woorden: "Als je tussen 15 en 25 jaar oud bent, is elektronische dansmuziek jouw rock-'n-roll."

Nochtans komt dance van ver. Techno vond zijn wortels dan wel in Detroit, en ook Chemical Brothers, Prodigy en Daft Punk kregen ooit een voet tussen de deur in de Verenigde Staten. Maar elektronische dance gleed na elk succes(je) van een Fatboy Slim of Moby terug naar de underground. Veel had te maken met de conservatieve, zelfs vijandige instelling van mainstreammedia: raves werden als "drugssupermarkten" omschreven, waardoor de associatie van dance met ecstasy een stigma bleef. Lady Gaga forceerde vier jaar geleden al een opening voor dance met 'Just Dance', maar uiteindelijk bleef die muziek meer schatplichtig aan pop.

Geen nerds meer

Hoe kwam daar dan plots verandering in? De loodzware adoptie van dubstep die Skrillex brengt, ook wel neerbuigend "brostep" genoemd, nam de plaats in van eerdere succesvolle Amerikaanse genres zoals nu-metal of rap. De muziek klinkt even agressief en brutaal, en doet volwassenen collectief over hun nek gaan. Is dat niet de ultieme wens van elke puber?

"Hij schopt met zijn muziek tegen schenen, zoals de Sex Pistols dat 35 jaar geleden deden", legt Belgische dj en producer 4T4 de link met de muzikale revolte in 1977. "Om die reden wekt hij ongetwijfeld ook zoveel haat op. Al is dat onterecht. Maar Skrillex moest wel de zondebok worden voor alle agressieve, commerciële dubstep. Hij heeft als eerste de deur ingetrapt, hè."

Die explosieve groei van dance in Amerika had ook impact op de rest van de wereld: de agressieve brostep van Skrillex wordt vandaag ook in Europa driftig gekopieerd. De Franse superster-dj David Guetta stortte zijn volle gewicht dan weer eerder dit jaar op de Amerikaanse markt. De gastenlijst van zijn laatste plaat kleurt zelfs bijna volledig Amerikaans, met bijdrages van Snoop Dogg, Nicki Minaj, Usher, will.i.am, Chris Brown en Timbaland. Die loodsten de dj nu ook aan de andere kant van de oceaan naar de mainstream. Een meesterzet, want nog steeds verloopt de verovering van de wereld het snelst langs een succesvol parcours in Amerika.

Dance dankt zijn steile opgang volgens The Guardian ook aan het feit dat de raves van weleer nu gewoon festivals heten. Het Electric Daisy Carnival, een dancefestival in Las Vegas, kende een opkomst van 320.000 danslustige festivalgangers en een duizelingwekkende omzet van 40 miljoen dollar.

In Amerika kijken ze ook met argusogen naar onze festivalcultuur. Tomorrowland raakte dit jaar dan ook in welgeteld één seconde volledig uitverkocht, met een wachtlijst van ongeveer twee miljoen (!) danslustigen. Al werd zijn naam nooit officieel bevestigd, de schatrijke media-ondernemer Robert Sillerman zou een hallucinant bod van 100 miljoen dollar (zo'n slordige 77 miljoen euro) uitgebracht hebben op het Belgische festivalconcept Tomorrowland. Organisator ID&T sloeg dat bod af.

Ook de platenruiters varen bij een succesvol festivalcircuit. Skrillex rijft vandaag gages binnen die vroeger alleen bestemd waren voor wereldberoemde rocksterren. Meer nog: elektronische artiesten kiezen steeds vaker voor een visueel kader dat veel weg heeft van een rockshow. Daarmee vallen ze dan ook minder uit de toon op het Main Stage van de grote rockfestivals. Netsky deed deze zomer zijn voordeel bijvoorbeeld met een livebezetting, die zijn drum-'n-bass een unieke uitstraling gaf. Het beeld van de elektronica-artiest als nerdy knoppendraaier raakt dan ook steeds meer voorbijgestreefd.

Hoop rotzooi

Voorts bloeide de remixcultuur helemaal open. Asaf Avidan scoorde pas een hit met 'One Day/Reckoning Song' toen Wankelmut die song in een remix goot. Hetzelfde ging op voor de Calvin Harris-behandeling die Florence + The Machine kreeg in 'Spectrum (Say My Name)'. En de Brugse producer/dj Moonlight Matters werd dit jaar gevraagd door sterren als Charlotte Gainsbourg, Adele en Lana Del Rey.

Dansmuziek doet het dan ook bijzonder goed in de hitparade. Major Lazer kampeerde een half jaar in onze hitlijsten met 'Get Free', waarin dancehall het aanlegt met moderne elektronica. Ook Netsky ('Come Alive'), Swedish House Maffia ('Don't You Worry Child') en David Guetta ('Titanium' en 'She Wolf') scoorden hoog in de jaarlijst van de Ultratop. Verder bleef ook Avicii ook in 2012 nog lang hangen in de hitparade met 'Levels', en gold hetzelfde voor Skrillex met 'Bangarang', dat vorig jaar al verscheen.

Of er veel rek op dance zit, wilde een Canadese radiopresentator dit jaar weten van Deadmau5. "Zolang elektronische artiesten origineel blijven, lijkt me dat geen probleem. Maar dat willen de meesten wellicht niet. Ik voorspel dus een hoop rotzooi."

Hopelijk is er geen grote ziener verloren gegaan aan de gemaskerde producer.