De workaholic heeft nog werk voor de boeg

Het was feest gisteren in Izegem. De hele familie Bourgeois was verzameld voor de doop van het derde kleinkind van de uittredende viceminister-president, met aansluitend de onvermijdelijke en rijk gevulde feestdis. En dus was Geert Bourgeois de hele dag niet beschikbaar voor de onderhandelingen van de volgende Vlaamse regering die hijzelf - naar alle waarschijnlijkheid - als minister-president zal leiden. Bij CD&V was er wat wrevel over die afwezigheid, wijzend op het contrast met N-VA-voorzitter Bart De Wever die deze week wil landen met de formatie.

Of Bourgeois I nu deze week of later een feit zal zijn, voor zijn gezin laat de West-Vlaming de politiek - eventjes - wijken. Daar houdt zijn professionele relativering min of meer op, want werken doet de 63-jarige immers graag, héél graag, daar zijn vriend en vijand het roerend over eens. Voor 6 uur is hij in de regel op weg naar Brussel, voor 22 uur is hij zelden terug in Izegem. Of het moet voor de maandelijkse gemeenteraad zijn, waar hij voorzitter van is. Tenzij de minister op het laatste nippertje afzegt voor de geboorte van een kleinkind, zoals een paar maanden geleden.

Bourgeois is dus een familieman. En een workaholic, die met minder dan vijf uur slaap toekomt. Heel gereserveerd, maar uiterst correct in de omgang. Consequent, principieel en altijd tot in de puntjes voorbereid. De weinige vrije tijd besteedt hij aan fietsen en een tentoonstelling bezoeken met zijn vrouw. Zijn dieet bestaat bewust uit veel fruit en vis.

Aan toewijding ontbreekt het onze toekomstige minister-president alvast niet. Maar wie op zoek gaat naar scherpe kantjes, legendarische anekdotes of charismatische karaktertrekken komt van een kale kermis thuis. Of het was misschien die keer dat hij die vrouw naast zich op de zetel van De laatste show niet herkende als Axelle Red. Aan Bourgeois kleeft geen "dirt", waar ze in de Amerikaanse politiek zo van smullen, zelfs al zou het hem in de ogen van sommigen sympathiek maken.

Als de jurist van opleiding in de ogen van velen overkomt als de clichématige hardwerkende maar ietwat stugge West-Vlaming ligt de oorzaak voor een stuk in het feit dat hij heel lang in zijn eigen gouw is gebleven. Pas in 1995 geraakte Bourgeois verkozen in de Kamer, voor de toenmalige VU. Hij was dan net geen 44, wat vrij oud is voor de start van een nationale carrière, ook al heeft hij dan al twintig jaar ervaring in de lokale politiek.

Vrij snel krijgt hij zijn vuurdoop in de onderzoekscommissie-Dutroux. Hoe emotioneel sommige vergaderingen ook lopen, Bourgeois verloor nooit zijn focus als jurist. "Hij is op en top legalist. Wat hij ook doet, welke functie hij ook uitoefent: alles verloopt binnen de letter en de geest van het decreet", weet toenmalig rapporteur Renaat Landuyt (sp.a).

Stijl

Bourgeois kleurt dus niet buiten de lijntjes. Wat niet impliceert dat hij niet veeleisend zou zijn. "Geert is het type politicus dat voor zeven uur alle Vlaamse en Franstalige kranten heeft doorgenomen en van jou hetzelfde verwacht. Zeker als hij op iets wil reageren, hangt hij al rond halfzeven aan de lijn", lacht Peter Buysrogge, tot 2012 woordvoerder van Bourgeois en vandaag schepen in Sint-Niklaas.

Net als andere oud-medewerkers stelt hij het beeld van een grijze muis maar wat graag bij. "Hij is een warme man, die zonder veel woorden duidelijk kan maken dat hij tevreden is over je werk. Ik ken weinig politici die zoveel vertrouwen geven aan hun jonge medewerkers."

Imago

Heel wat belangrijke N-VA'ers hebben trouwens de stiel geleerd op het kabinet-Bourgeois. Politici als Ben Weyts, Theo Francken, Karl Vanlouwe en Bert Wollants worden wel eens "de klas van Bourgeois" genoemd, die net als hun leermeester nooit onvoorbereid op het ijs komen, zich inwerken in dossiers en nooit de principiële lijn uit het oog verliezen, hoezeer de stijl van een Ben Weyts ook verschilt.

Het woord is gevallen: stijl. Ook al weigert hij al jarenlang consequent deel te nemen aan spelprogramma's op tv of interviews te geven aan bladen als Dag Allemaal en Story, een minister-president ontsnapt niet aan het vergrootglas van de media en het brede publiek. De functie houdt protocol in, naast het verdedigen van het algemeen beleid. Wat dossierkennis betreft zal Bourgeois nooit door mand vallen, maar misschien wel als bezieler van die dossiers.

"Imago, nabijheid, begeesteren: het hoort er nu eenmaal bij als minister-president. En dat zou voor Bourgeois wel eens een hele grote uitdaging kunnen worden", aldus een bron binnen de huidige Vlaamse regering. Het kan natuurlijk. Kris Peeters werd pas "de George Clooney van de Vlaamse politiek" nadat hij in 2007 intrek nam op het Martelarenplein. Maar bij de N-VA houden ze er rekening mee dat de begeestering wel eens van partijgenoten in de regering zal moeten komen.