Alloo stelt teleur

Alloo bij de Wegpolitie

Donderdag 4 september, 21u40, VTM

Na drie jaar en evenveel spraakmakende reeksen over het leven binnen en buiten de gevangenis besloot Luk Alloo de gedetineerden in te ruilen voor de arm der wet. Onder het motto 'Hoe werken ze, op wat letten ze en hoe leven ze' trok de tovenaarsleerling uit de school van Paul Jambers enkele maanden op met patrouilles van de federale wegpolitie. En dan weet je dat je niet Flikken maar de zoveelste 'Luk Alloo-show' kan verwachten. Zo geschiedde.

Alsof hij er al jaren de baas was stapte Alloo met zelfverzekerde tred een politiebureau binnen en begon - "waar is uw snor?" - onmiddellijk een (te) gemoedelijke conversatie met twee door de wol geverfde dienders. Zoals steeds speelde hij de rol van de sympathieke, begripvolle onderzoeksjournalist die op kameraadschappelijke wijze informatie tracht los te peuteren. Jammer genoeg bleek dat dit keer niet echt te lukken omdat van toegevoegde waarde amper sprake was.

Alloo bij de wegpolitie bleek niet veel meer dan een doorslagje van de rist programma's waarin verkeerszondaars door anonieme politiewagens gefilmd en tot staan worden gebracht. Zoals de 160 per uur rijdende Jasper die na het gebruikelijke 'papieren a.ub.' en 'weet u waarom we u doen stoppen?' aan Alloo werd overgeleverd. De jongeman toonde zich allerminst - "Kan gebeuren. Nu weet ik ook eens hoe het is" - een berouwvolle zondaar.

Even later was het prijs voor de zigzaggende Anthony. Ook hier -"Ik rij zo omdat de anderen niet doen wat ze moeten doen" - ving de reporter bot en beperkte het 'diepte-interview' zich tot "Het doet mij niets want ik kan mij die 220 euro boete makkelijk permitteren". Voorts maakten we vluchtig kennis met een gefrustreerde Nederlandse trucker - "ze pakken mij maar de rest laten ze rijden" - die de witte lijn had overschreden, en met een bejaard koppel dat nietsvermoedend op de pechstrook was beland in het zog van Aloïs, die naast zijn vrachtwagen geduldig op zijn boete zat te wachten. Een gemakkelijk slachtoffer voor Alloo, die wel de flauwe plezante uithing maar andermaal niet echt een antwoord kreeg op 'relevante' vragen als daar zijn "heeft u ooit al in uw camion gevreeën en zo ja: lag u dan bovenaan?". Ook olijke Aloïs hapte niet toe.

Na een jongeman die met een 'thuiskomertje' aan 150 - "met zo'n wagen kan je niet traag rijden" - over de snelweg scheurde en een gelukkig op tijd tot inkeer gekomen 'brugspringer' troffen we aan het eind een rare vogel die op een 'mottige' plaats 'in panne' stond. Zijn voertuig bleek ingeschreven noch verzekerd, maar daar maalde hij niet om. "Een fout van de verzekering. Deze keer ben ik helemaal clean."

Alloo rook eindelijk zijn kans om toch wat toegevoegde waarde in deze voor zijn doen flauwe reportagereeks te pompen. De kleurrijke weggebruiker vertrouwde hem toe dat hij al vaker positief had geblazen, dat ooit twee van zijn auto's in beslag waren genomen en dat hij, net als de reporter, al de binnenkant van een gevangenis had gezien. Het leverde - "zie dat het in orde komt", riep de Alloo hem dankbaar na - toch nog een brokje leuke televisie op. Te weinig helaas om ook volgende week mee te rijden met Alloo bij de wegpolitie.