Anderlecht gooit eerste plaats te grabbel op Sclessin
Mits een zege op paaszondag bij KV Kortrijk is Club Brugge de nieuwe leider. Anderlecht vocht voor zijn puntje in Sclessin, maar voetbalde armtierig en had uiteindelijk een zeer goede Proto nodig om niet te verliezen.
Om de paars-witte opdracht nog wat lastiger te maken, diende Ariël Jacobs in allerijl de 17-jarige Jordan Lukaku aan de aftrap te brengen. Lukaku, broertje van - ook dié debuteerde destijds op Sclessin -, kwam in de plaats van Deschacht, die tijdens de opwarming uitviel. In kwaliteit scheelde dat niet veel, wel natuurlijk in ervaring en métier, 'talenten' die de defensie van Anderlecht goed kon gebruiken.
Jacobs liep van bij de aftrap driftig langs de lijn, zich bewust van zijn lot en dat van de spelersgroep. De geplaagde coach had ingegrepen: Gillet steunde Biglia en Kljestan in de nu stevig bemande controletoren op het middenveld, terwijl Jovanovic veelal in steun van Mbokani mee in de spits ging lopen.
Anderlecht stond goed, voor de rust. Het toonde karakter en verbetenheid. Proto moest in het eerste halfuur enkel plat bij een kopstoot van Kanu op een vrijschop van Pocognoli. Aan de overzijde knalde Gillet op de vuisten van Bolat. Organisatorisch kon je paars-wit weinig verwijten. Maar in de zone van de waarheid stelde het allemaal weinig voor. Dat kwam omdat heel veel jongens individueel andermaal teleurstelden: Kljestan was een ramp, Biglia gewoon niet goed, en hetzelfde kon gezegd van Jovanovic, Gillet en (de geblesseerde) Suárez. Dat is al veel.
Standard van zijn kant was baas op het middenveld, waar Gonzalez zich amuseerde, maar ook hier hetzelfde verhaal: Batshuayi en een weliswaar ijverige Tchité lagen aan de ketting bij een oppermachtige Kouyaté. Proto zweefde een trap van Gonzalez uit het doel, en een egoïstische Batshuayi verprutste een snelle counter.
Het gevolg van dit alles was een soort kunst- en vliegwerk dat weinig te maken had met het nobele voetbalspel, maar misschien was dat begrijpelijk gezien de belangen.
Schermutselingen
Het vierde kwartier evolueerde naar een dieptepunt - hier zagen wij geen kampioen aan het werk. De neutrale toeschouwer was de dupe. Batshuayi had kúnnen scoren, maar een puike cross van Buyens liet hij zomaar aan zijn hoofd passeren. Tchité kapte en trapte in de lage hoek, waar Proto makkelijk opraapte. De kleine schermutselingen zagen we voor zijn doel.
Anderlecht hoopte te controleren en was tevreden met een gelijkspel. Goreux knalde, Proto - met pijn aan de adductoren - redde.
Twintig minuten voor tijd leek de boot uit de Brussel te kapseizen. Uit een onterecht toegekende hoekschop miste Kanu voor een open doel, in de fase die erop volgde, lag Proto in de weg van Goreux, en toen Biglia (traag) wilde uitvoetballen, snoepte Buyens de bal af maar trapte toen van dichtbij onbesuisd naast.
Standard verdiende nu toch wel beter. En Anderlecht? Een hart, maar geen voeten of benen. Hun voetbal stelde niks meer voor. Suárez miste scherpte om de beste kans voor Anderlecht na rust af te ronden.
Dan is het besluit dat Proto de beste Anderlechtspeler was op Sclessin - hij hield in de uitstervende minuten de ingevallen Gakpé nog van een treffer. Paars-wit kon de twijfels niet bannen. Club Brugge is op Pasen mogelijk de nieuwe leider als het wint op KV Kortrijk.