Direct naar artikelinhoud

Waarom Paul Magnette overtuigender is

Modale Vlaming wordt niet beter van N-VA-plan

Je kunt veel zeggen over Bart De Wever, maar niet dat hij onbeslagen op het ijs komt. Op de een of andere manier is hij erin geslaagd om quasi de hele verkiezingsstrijd te herleiden tot een keuze tussen "het PS-model of het N-VA-model", en het debat met Paul Magnette van dinsdag heeft dat beeld nog versterkt. Welaan dan, als het dan toch een keuze daartussen moet zijn, dan is die voor mijn part snel gemaakt.

De Wever doet alsof we hier een structureel probleem hebben van werklozen die vijf huizen in hun bezit hebben, en toch zonder enige scrupules de staatskas leegtrekken. Dat is het equivalent van de luie immigrant die dan blijkbaar toch niet te lui is om al ons werk af te nemen. Het is een vijandbeeld dat geen hout snijdt, maar als je met modder smijt, blijft er sowieso wat smurrie plakken. Het is des mensen om een reden te zoeken voor het feit dat niet alles perfect is, en daar wordt handig op ingespeeld. En natuurlijk is het maatschappelijk onverdedigbaar dat er mistoestanden gebeuren in die sociale zekerheid, maar tot nader order lijkt het mij constructiever om te discussiëren over de regel, dan over de uitzondering.

Weg met de Ardennen

Dan hoor ik Magnette meer praten over mensen. Hoe we er binnen een solidair kader én een economische realiteit voor kunnen zorgen dat de maatschappij zo goed mogelijk functioneert. Magnette sprak over welzijn, De Wever over welvaart. Maar welvaart zonder welzijn is als kinderen die niet mogen buiten spelen omdat hun mooie kleren dan vuil worden: de essentie gaat verloren. De essentie is een samenleving waarin zoveel mogelijk mensen het goed hebben. We zijn als burgers niet tot elkaar veroordeeld, maar op elkaar aangewezen. Iedereen heeft het recht om te zijn wie hij is - een liberaal idee dat De Wever vast genegen is. En België hééft net die prachtige traditie van samenleven en solidariteit, zoals Magnette terecht stelde. Wat schieten we dan op met een boodschap van exclusiviteit die zegt dat alles beter zal zijn eens de Ardennen in het buitenland liggen?

Ik was er uiteraard niet bij toen de vorige federale regering moest gevormd worden, maar het lijkt mij ook niet zo te zijn dat N-VA categoriek buitenspel werd gezet. Het lijkt mij wel moeilijk om iemand die biljarten maar een stomme hobby vindt, aan te stellen als voorzitter van de biljartclub.

Net zoals het leeuwendeel van de kiezers lees ik die volledige programma's niet. Ik ken de lijnen van in de krant en op tv, die een al bij al verrassend afgelijnd beeld geven van waar het echt om gaat. Daar zie ik dat de modale Vlaming niet beter wordt van het plan van N-VA. Ik zie geen heil in de kracht van verarming, een kracht die we mijns inziens maar beter niet onderschatten.