Invallers leggen Wales over de knie
Pas in blessuretijd, toen het vuur allang was geluwd en de Draken van Wales alleen nog sliertjes rook uit hun neus bliezen, beten de Drie Leeuwen van Engeland definitief door. In de Britse broedertwist won Engeland door een straatvoetbalgoal van Daniel Sturridge met 2-1.
Engeland mag in politieke zin over de brexit praten, op het voetbalveld nadert het land de laatste zestien van Europa. Wales heeft ook nog alle kans, ondanks de deceptie gisteren. Dat ene vak in rood, van al die mannen en vrouwen uit Wales, een minuut voor tijd nog euforisch om de mogelijke 1-1, was tot tranen toe geroerd toen de illusie van dat ene punt alsnog vervloog.
Het Welshe volk viel in één nanoseconde stil, alsof het decor was veranderd in een schilderij; een stilleven van rood. Achter het andere doel, waar Sturridge zich liet bewieroken, ontstond een pogo, een wilde dans met vliegend bier.
Engeland won verdiend, dat zeker. Wales is vooral een hechte ploeg die weinig meer doet dan tegenhouden en counteren via sterspeler Gareth Bale. Maar wat is dat toch met dat voetbal van de nationale ploeg van Engeland? Elke keer die verwachtingen, en dan dat vaak zo matige spel, zo onsamenhangend, zo ouderwets. Engeland, met toch best veel talent, leek soms een vrijetijdselftal, optredend namens pub de Lamme Leeuw uit Oost-Londen.
Gouden wissels
Die eerste helft in Stade Bollaert in Lens, dat was gewoon een schande qua voetbal, vanuit Engels gezichtspunt. Spits Harry Kane liep voortdurend overal, behalve in de spits. Rooney was eens een spits, maar nu een pseudo-spelverdeler. Sterling passeerde nooit iemand. Middenvelder Dier wilde doen wat Rooney al deed. Het verdedigingscentrum was weer statisch. Mannen met salarissen van miljoenen beheersen simpele handelingen niet, zo bleek opnieuw.
Gareth Bale, de eenmansaanval van Wales, was altijd voorin en dreigend, hoewel hij te weinig een dragende speler is. Hij zou zich kunnen laten zakken naar het middenveld om de ploeg werkelijk te leiden, zeker in moeilijke tijden, maar Bale heeft ruimte nodig en blijft loeren op de counter.
Bale nam in de 42ste minuut ook een vrije trap van 35 meter. Zijn teamgenoot Chester mocht in het muurtje gewoon een blok zetten tegen Dele Alli, de bal vloog over de muur en daalde daarna als een meteoriet op zoek naar een fijne landingsplaats. De bal was moeilijk geschoten voor een doelman, maar Hart had die moeten stoppen. De supporters uit Wales toverden meteen de parodie op de Engelse song 'Football is coming home' uit hun gesmeerde kelen: 'England is going home.'
Engeland was op weg naar uitschakeling na de eerdere 1-1 tegen Rusland, hoewel de vluchtheuvel van de derde plaats nog genoeg perspectief zou bieden op de overtocht naar de achtste finales. Bondscoach Roy Hodgson bracht meteen twee nieuwelingen na rust en dat bleek een uitstekend besluit : Sturridge voor Sterling, en publiekslieveling Vardy voor Kane. Beiden scoorden, zo bleek.
"We hebben in aanvallende zin heel veel opties. Ik ben blij dat we snel hebben gewisseld", zei de Brit na afloop. Vardy scoorde vrijwel meteen, van dichtbij. Het leek alsof hij buitenspel stond, maar de arbiters onder leiding van de Duitser Brych hadden uitstekend gezien dat Kane de bal kreeg van Williams, en die voetbalt bij Wales.
Een minuut of twintig speelde Engeland vrij aardig, met Rooney opeens als een passzuivere spelmaker, met Vardy als echte spits, met Sturridge als dribbelaar die altijd op zoek is naar een schot. Engeland leek Wales onder de voet te lopen, het middenveld was voor de Engelsen nu.
Maar het offensief luwde bijna zo snel als het was gekomen, en de ploeg van bondscoach Chris Coleman leek na de overwinning op Slowakije haar vierde punt te pakken. Sturridge scoorde echter, na één van de drie minuten blessuretijd. Hij zette zelf de aanval op met zijn linkerbeen, in de hoek van het strafschopgebied, kreeg de bal net op tijd terug, hield een tegenstander knap van de bal en rondde af met rechts, in de korte hoek.
Het was machtig om te aanschouwen hoe snel de stemming in het stadion omsloeg. Bale wreef eens door zijn gezicht en had de teleurstelling vlot onder controle. "We hebben alles gegeven. Ik ben trots. Van binnen voelen we ons sterk. Ons toernooi is nog niet voorbij."