Direct naar artikelinhoud

Principes

Wat doe je wanneer je met twee partijen aan tafel zit die een totaal verschillende agenda hebben, met eisenpaketten die zich verhouden als water tot vuur? In eerste instantie een dovemansgesprek voeren, waarbij iedere partij de verzuchtingen van de andere probeert te blokkeren. Die eerste werkwijze, die ei zo na de gesprekken deed vastlopen, hebben de onderhandelaars opgegeven en ze zijn met een bijzonder creatieve oplossing voor de dag gekomen: ze hebben gewoon het water en het vuur netjes samen in een akkoord gezet.

Zo krijgen de Vlamingen een globale hervorming van de financieringswet, met significante groei van de financiële en fiscale bevoegdheden, en komt er daarbovenop nog eens een versterking van de responsabiliseringsmechanismen voor alle regionale bevoegdheden. De Walen krijgen dan weer de verzekering dat hierdoor geen deloyale concurrentie zal ontstaan, dat hierdoor geen enkele regio structureel zal verarmen en dat aan het basisprincipe van de solidariteit niet geraakt zal worden. De Brusselaars hebben dan weer de verzekering dat met hun eigen specificiteit rekening gehouden zal worden. En om het plaatje helemaal te doen kloppen zal ook de federale staat voldoende middelen moeten krijgen om zijn taken te blijven vervullen en zijn begroting op orde te krijgen.

Tout le monde est servi, tout le monde est content, en deze korf vol mooie principes kan iedereen vrij probleemloos aan zijn achterban als een betekenisvolle doorbraak slijten.

Er rijst hooguit een probleempje waar enkel een kniesoor over valt. Met name dat de praktische invulling van al deze mooie principes zal doen blijken dat ze elkaar niet alleen wederzijds tegenspreken, maar zelfs zo goed als onmogelijk maken. Dat de zogenaamde garanties op grotere autonomie en meer inkomsten worden tenietgedaan door de vereisten inzake solidariteit en tegen verarming. Dat er, nog een klein detail, niet voldoende geld voorhanden is om aan al die grote principes tegemoet te komen. Dat je niet én meer middelen aan de deelstaten kunt geven, én aan de federale staat, én aan Brussel, simpelweg omdat het geld er niet is. Kortom, deze berg van principes zal hooguit een muis van reële geldstromen veroorzaken.

Wanneer dat allemaal duidelijk zal worden, is een zorg voor later. Vandaag is er een politiek akkoord, en kan men beginnen met een echte regeringsvorming.