'Generaal' weer aan de macht in Libanon
Libanezen hebben er bijna tweeënhalf jaar op moeten wachten, maar sinds maandag hebben ze een nieuwe president. De keuze is gevallen op oud-generaal Michel Aoun, die in 1990 al eens gewapenderhand werd verjaagd.
Libanon was sinds 2014 nagenoeg onbestuurbaar door onenigheid over de invulling. Religie beheerst er de politiek: de eerste burger van het land moet volgens de grondwet een maronitische christen zijn. Rooms-katholieke of Grieks-orthodoxe kandidaten zijn uitgesloten. Het merendeel van de Libanezen is moslim. Soennitische en sjiitische partijen moeten dan ook instemmen met de nieuwe christelijke president. 29 maanden lang lukte het niet overeenstemming te bereiken.
En nu is er de 81-jarige Aoun, voor intimi 'de Generaal'. Hij speelde een omstreden rol tijdens de Libanese burgeroorlog (1975-1990). Niet alleen is Aoun verantwoordelijk voor bloedige confrontaties waarbij honderden mensen de dood vonden, hij bestierde het land ook al eerder vanuit het presidentiële paleis in Baabda, even buiten de hoofdstad Beiroet. Toen was hij formeel eerste minister.
Oorlogsmisdrijven
Het was in 1990, tegen het einde van de oorlog. Ook toen was Aoun naar voren geschoven om een presidentieel vacuüm te vullen. Maar het Syrische leger verdreef hem. Hij verbleef tot 2005 in ballingschap in Frankrijk. Als verdachte van oorlogsmisdrijven kreeg hij amnestie.
In Libanon is het zeker niet ongewoon dat mannen met een omstreden oorlogsverleden hoge politieke functies bekleden. Een andere presidentskandidaat, Samir Geagea, zat na de burgeroorlog elf jaar in eenzame opsluiting. Inmiddels is hij alsof er niets gebeurd is terug als invloedrijke speler op het politieke toneel.
De stemming verliep maandag chaotisch. In een ronde waren er meer ingevulde stembiljetten dan het aantal deelnemers. Tegenstanders van Aoun uitten hun wrevel door te stemmen op een lokaal bekende erotische zangeres of Zorba de Griek.
"Het is al een tijdje geleden dat we gestemd hebben", zei daarop parlementsvoorzitter Nabih Berri. Parlementsverkiezingen worden in Libanon al jaren op de lange baan geschoven, officieel bij gebrek aan een president. De parlementariërs zitten nu dus op het pluche zonder democratisch mandaat.
Niet alleen de VS en de VN reageerden enthousiast, ook Iran is vol vreugde.