Bloed op het netvlies

Kent u Phan Thi Kim Phúc nog? Haar naam misschien niet, haar foto zeker wel. In de hete zomer van 1972 rende dit Vietnamese meisje huilend weg uit haar dorpje met de waarlijk cynische naam Trang Bang. Half verbrand, helemaal naakt. De Amerikanen hadden napalm gebruikt om haar huis te bombarderen en zij huilde rennend weg.

Ook al zat de Vietnamoorlog in 1972 stilaan in zijn laatste fase, dat ene beeld van de kleine, blote, huilende Phan Thi Kim Phúc leverde de fotograaf niet alleen een Pulitzerprijs op, het schopte ook de wereld een geweten. De foto opende namelijk de ogen. Pas toen de publieke opinie de gruwel met eigen ogen zag, sloot ze niet langer de ogen voor wat de Vietnamoorlog in werkelijkheid was: een barbaarse strijd tegen een arm derdewereldland.

Ook in Palestina, Gaza incluis, heersen stilaan klassieke derdewereldcondities. Ook daar schie-ten straaljagers hun projectielen af, worden volwassenen en kinderen verwond, verminkt, uiteengereten, gedood. Daar bestaan beelden van.

De Morgen heeft beslist ze te tonen. Niet om het coloriet, de compositie, de grote menselijke emoties. Maar om de waarde van de informatie. Op geen andere manier kunnen we zo precies to- nen wat er in Gaza echt gebeurt. Waarom de grens van de onmenselijkheid al lang overschreden is.

Een krant als deze wil nooit gratuit choqueren, een schokeffect creëren om het schokeffect alleen. Maar soms is het aanhouden van een zekere flou artistique, vermomd als 'journalistieke afstandelijkheid', een eerste fase in medeplichtigheid aan wat nooit kan en mag. De foto's die de voorbije week in Gaza genomen werden, tonen meer, duidelijker en confronterender dan welk woordelijk verslag ook wat er echt aan de hand is: een moord, zelfs een slachtpartij op opeengepakte Palestijnen. Niet meer in het wat afstandelijke, zelfs wat arty zwart-wit van de seventies en Trang Bang, maar in de harde, meedogenloze kleuren van vandaag. Minder omfloerst, nog directer. Gericht ook tot een publiek dat nog minder illusies koestert dan destijds en maar gelooft of zich een oordeel vormt als men het 'met eigen ogen zag'.

Beelden van Gaza, ze doen niet alleen het netvlies bloeden, maar ze kwetsen hopelijk ook het hart, én het verstand: dit mocht nooit gebeurd zijn en dit mag zeker niet blijven duren. (WP)