Van ‘la vie de bohème’ tot maltwhiskey, sigaren en dreigtelefoontjes
Hij trouwde een eerste keer. En een tweede keer. En dan ontmoette hij de liefde van zijn leven. Deze summiere samenvatting van Barney’s Version laat een niet onbelangrijk detail achterwege, namelijk dat de ontmoeting in kwestie precies gebeurde tijdens het tweede huwelijksfeest.
Als er zoiets als een hemel bestaat, dan mogen daar zeker sigaren gerookt worden. En dan zal daar ongetwijfeld ook maltwhiskey gedronken worden. In combinatie met beide attributen zal de Canadese schrijver Mordecai Richler (1931-2001) daar dan ongetwijfeld zitten genieten van Barney’s Version, de bitterzoete verfilming van zijn laatste roman. Van Richler werden al eerder boeken verfilmd, zoals The Apprenticeship of Duddy Kravitz en Joshua Then and Now.
Als we kennis maken met Barney Panofsky (glorieuze vertolking van Paul Giamatti, die hiervoor terecht een Golden Globe kreeg) zit hij zelf, veeleer mistroostig, een sigaar te roken en maltwhiskey te drinken. Maar het is halfvier ’s nachts en hij belt (nog maar eens) naar zijn derde ex-vrouw om lichtjes dreigend te vragen wat hij met haar naaktfoto’s moet aanvangen.
De film springt dan enkele decennia terug in de tijd om te laten zien hoe Barney in de jaren ‘70 deel uitmaakt van la vie de bohème in Rome. Daar zou hij voor de eerste keer huwen en vader worden, maar dat loopt snel en tragisch af. Hij keert dan maar terug naar zijn geboortestad Montréal, waar hij een succesvolle televisieproducer wordt van totaal verwaarloosbare soapseries. Niet gespeend van de nodige zelfspot heeft Barney zijn bedrijf dan ook maar Totally Unnecessary Productions genoemd. Maar waar het in Barney’s Version toch vooral om draait, zijn de amoureuze, emotionele en matrimoniale beslommeringen.
De casting van Paul Giamatti, ook bekend uit Sideways en American Splendor, is een schot in de roos. Hij belichaamt zowel de tedere melancholie als de wereldwijze misantropie van Barney.
De titel is wel wat misleidend, want leven, liefde en lijden van Barney worden ons zeker niet uitsluitend vanuit zijn eigen en dus bevooroordeelde standpunt getoond of verteld. Naar het einde toe laat Barney’s geheugen hem steeds meer in de steek. Maar er blijven andere personages over om duidelijk te maken wat de gebreken en kwaliteiten van deze Mensch waren.