KB Lux op losse schroeven

Nadat rechter Pierre Hendrickx in een lang exposé de opgemerkte levensloop van een van de meest spraakmakende onderzoeken uit de geschiedenis had geschetst, liet Lugentz weten dat hij een speurder in verdenking had gesteld voor het niet indienen van bewijsstukken, valsheid in geschrifte en het gebruik van valse stukken. Dat blijkt volgens Lugentz uit “elementen die elk afzonderlijk van minder belang waren, maar die samen een grotere betekenis kregen”. Mogelijk compromitteert deze getuigenis het hele proces tegen KB Lux voor de correctionele rechtbank van Brussel.Het KB Luxdossier draait om 400 miljoen euro aan rug-aan-rugleningen (fictieve kredieten waarmee KB Luxklanten geld aan zichzelf geleend zouden hebben) en verborgen rekeningen. Op het proces staan veertien beklaagden terecht die de constructies in elkaar gezet zouden hebben of er gebruik van gemaakt zouden hebben. Elf van die beklaagden zijn bankier, een paar, zoals gewezen KBC-topman Remi Vermeiren of Damien Wigny, de vroegere baas van KB Lux en een telg van een notoire PSC-familie.Maar Lugentz is namelijk niet de eerste die het onderzoek tegen het kruis heeft genageld. Sinds het onderzoek werd opgestart, regent het klachten tegen de speurders en tegen Jean-Claude Leys, die als onderzoeksrechter de speurders aanstuurde. verschillende rechters gaven de klagers trouwens gelijk: twee Belgische fiscale rechters en een Nederlandse verwierpen bewijzen waarmee de Belgische Bijzondere Belastinginspectie voor 135 miljoen ontdoken belastingen probeerde terug te vorderen. En het Comité P, dat het speurwerk van de politie doorlichtte, noemde het onderzoek in 1999 ‘onbehoorlijk en ondoelmatig’. De advocaten probeerden ook nog Jean-Claude Leys in hun klachten te betrekken, de flamboyante onderzoeksrechter met de pijp, maar die werd in 1997 vrijgesproken door het Hof van Cassatie.De hoeksteen van het KB Luxonderzoek waren documenten en microfiches die in 1994 door vijf ontevreden werknemers gestolen werden, samen met een slordige 10 miljoen euro. Eén betrokken speurder houdt tot op vandaag vol dat hij de documenten kreeg tijdens een ‘ondervraging in verband met een niet-verwante klacht’. Alle andere betrokkenen zeggen dat de documenten in beslag genomen werden tijdens een huiszoeking bij een huurder van Jean-Pierre Leurquin, een geblackliste politie-informant. Raadsheer Frédéric Lugentz lijkt luidens zijn verklaring die laatste mening te delen.

Vijftien jaar

Als Pierre Hendrickx, de voorzitter van de rechtbank, Lugentz volgt, moeten de microfiches en documenten die honderdduizenden KB Luxklanten hebben geïdentificeerd, als onrechtmatig verkregen bewijsmateriaal geklasseerd worden, vinden de advocaten van de verdediging. “Dan staat de hele bewijsvoering op losse schroeven,’ vindt meester Valérie Hirsch, de advocate van Damien Wigny. In dat geval heeft de berg KB Lux na goed vijftien jaar speurwerk en juridisch gehakketak een muis gebaard. Behalve misschien voor de bijna 4.000 KB Luxklanten die de voorbije jaren met een minnelijke schikking van de fiscus hebben ingestemd.