Christelijke arbeidersbeweging bezwijkt onder druk
Het ACW laat de plannen om gebruik te maken van de notionele intrestaftrek varen. De interne druk op voorzitter Patrick Develtere was te groot geworden. 'Dit was moreel erg moeilijk te verantwoorden', zegt ondervoorzitter Eva Brumagne.
De christelijke arbeidersbeweging zal toch geen gebruik maken van een fiscale gunstsysteem om haar inkomsten de komende jaren aanzienlijk te spijzen. De notionele intrestaftrek zou het ACW, dat na het Dexiadebacle in enorm zwaar weer terechtkwam, tot 2,3 miljoen euro kunnen opleveren. Geld dat de organisatie goed zou kunnen gebruiken, maar dat moreel zeer moeilijk te verantwoorden is.
Deelorganisaties van het ACW stonden dan ook op hun achterste poten toen het nieuws maandag uitlekte in deze krant en lieten zich intern fel gelden. Zo fel dat het ACW gistermiddag in een korte mededeling liet weten dat het afziet van de piste om de notionele intrestaftrek in te zetten om jobbehoud binnen de organisatie te kunnen garanderen.
De vakbond ACV, die onder de ACW-koepel valt en de misbruiken die het systeem in de hand werkt al jaren bevecht, is daar tevreden mee. "Het ligt heel moeilijk voor een sociale organisatie als het ACW om gebruik te maken van de notionele intrestaftrek", vindt ACV-kopman Marc Leemans. "Het ACW heeft een voorbeeldfunctie en dan ligt de lat hoger dan voor anderen." Het ACV schaart zich daarmee achter zijn bediendecentrale LBC. Die liet bij monde van Ferre Wyckmans eerder al verstaan dat het niet te verkopen zou zijn wanneer het ACW door zou gaan met de plannen. "Een gigantisch groot probleem voor de geloofwaardigheid van het ACW", noemde hij het. Ook Koenraad Coppens, voorzitter van de KWB, kon niet met het idee leven.
Femma
De verenigingen staan niet alleen. Openlijk viel bij CD&V weinig uitgesproken kritiek te rapen, maar achter de schermen voerde de partij de druk wel op. Net zoals de andere organisaties die onder de ACW-koepel vallen. Die hebben er schoon genoeg van dat ze al wekenlang worden meegetrokken in de storm waarin het ACW verwikkeld is. "Voor alle duidelijkheid: de financiële structuur van het ACW heeft niks te maken met die van de deelorganisaties", zegt Eva Brumagne, die als ondervoorzitter van het ACW en directeur van de vrouwenbeweging Femma een dubbele pet op heeft.
"Maar qua visie is het natuurlijk wel de bedoeling dat we aan hetzelfde zeel trekken. Het zou dan ook wel erg jammer geweest zijn wanneer deelorganisaties als het ACV scherpe kritiek uiten en het ACW daar geen oren naar zou hebben. Met Femma zouden wij het ook niet appreciëren wanneer het ACW tegenovergesteld zou handelen van ons strijdpunt voor gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Het valt te verwachten van een koepelorganisatie dat ze de normen en waarden van haar leden mee uitdraagt."
Dat er binnen het ACW-bestuur harde woorden zijn gevallen, ontkent ondervoorzitter Brumagne niet. "Dit was moreel erg moeilijk te verantwoorden", vindt ook zij. "De tijd is aangebroken voor een zeer grondige herbronning van het ACW. Dat is echt hard nodig. De deelorganisaties moeten nu aan tafel gaan zitten om een blauwdruk te schrijven van wat het ACW van de toekomst zal zijn. We moeten ons fundamenteel bezinnen over wat ons nog bindt en wat onze organisaties nog bindt met het ACW." Dat zal een omvangrijke oefening zijn, zegt Brumagne. "Wat is onze essentie? Hoe zetten we daarop in en met welke middelen doen we dat? Welke organisatiestructuur hoort daarbij? Het ACW zal nooit meer worden wat het voorheen was, dat is duidelijk."