John van den Brom geeft criticasters lik op stuk
De ontlading bij John van den Brom na zes maanden waarin het goede voetbal afnam en de druk en nervositeit toenamen, was immens groot. Terwijl de spelersgroep al die tijd de trainer op handen droeg, groeide binnen en buiten de club de kritiek.
In moderne tijden waarin people management net zo belangrijk is als tactische flexibiliteit, werd heel snel duidelijk dat John van den Brom de kunst beheerste om jonge mensen voor zich te winnen. Het is lang geleden dat een trainer van Anderlecht zo graag gezien is door de spelersgroep. Net als Ariël Jacobs zette ook Van den Brom tijdens de play-offs Jovanovic op de bank. En hoewel de Serviër zich in beide gevallen in zijn eer gekrenkt voelde, verteerde hij de keuze van Van den Brom veel beter dan die van Jacobs.
Van den Brom heeft na Nieuwjaar, toen haast niets nog lukte op het veld, nooit het vertrouwen van zijn spelers verloren. Geen onderlinge frustratie of ergernissen, en de weinige vuurtjes bluste hij telkens met de juiste aanpak. Te midden het vuurwerk en de bierdouches zei Van den Brom: "Ja, dat is een kwaliteit van mij."
Net die hoogmoed deed Van den Brom bijna vallen. Hij was nog maar enkele weken bezig in het Astridpark of je kon al horen dat hij een typische Hollander was: grote mond, recht voor de raap, duidelijke lijnen. Het was voorspelbaar dat, eenmaal de resultaten wat minder werden, de boemerang in zijn gezicht zou terugkeren. En dat is precies wat er gebeurde: een deel van het bestuur en een deel van de pers trokken de messen. Ineens was Van den Brom een Hollander die geen Frans sprak, geen stijl had en geen bescheidenheid aan de dag legde.
"Toen ik na de nederlaag in Waregem alles en iedereen over mij heen kreeg, zat ik diep", bekende Van den Brom. "Dat was het zwaarste moment in mijn trainerscarrière."
Het bijwijlen barslechte voetbal zorgde voor twijfels. Club Brugge had op den duur een beter positiespel en Zulte Waregem nog veel meer. Het is niet zozeer de gerichte veldtrainingen maar een juiste, menselijke aanpak van de vedetten die ervoor zorgde dat Mbokani, Suárez, Biglia en Jovanovic net op tijd het schip in de haven konden loodsen. Tien op vijftien in de laatste rechte lijn van de play-offs, enkel Club deed beter.
Van den Brom heeft een persoonlijkheid die een kleedkamer charmeert en enthousiasmeert, maar die daarbuiten polemiseert. Daar moet hij zich bewust van zijn. Zijn tegenstanders binnen en buiten de club gaan nu twee maanden in winterslaap. In juli is het gelijk van Van den Brom echter alweer vergeten.
"Ik ben ontzettend blij dat de mensen van het bestuur mij zijn blijven steunen", aldus Van den Brom. Het voetbal en de resultaten van de laatste maanden mogen evenwel geen verlengstuk krijgen in het nieuwe seizoen. Gebeurt dat wel, dan zal het krediet van de trainer als sneeuw voor de zon verdwijnen.