Het was onder een heerlijke lentezon dat het peloton omstreeks kwart na twaalf de weg werd opgestuurd voor de ‘Kleine Ronde van Vlaanderen’. Vijftien hellingen, meer dan tweehonderd kilometer en een peloton met een tiental renners dat zich al dan niet terecht zegekansen mocht toedichten. Kan het mooier?

En uiteraard vertrok er een groep moedige jongens voor de traditionele vroege vlucht. Acht vluchters kregen we na dertig kilometer, met vier landgenoten: Stijn Steels (Roompot), Thomas Sprengers (Sport Vlaanderen - Baloise), Lionel Taminiaux (Wallonie Bruxelles) en Ludwig De Winter (Wanty Groupe Gobert). Het achttal kreeg een maximale bonus van vijf minuten maar de nervositeit in het peloton zorgde ervoor dat de situatie voor het peloton nooit problematisch werd.

Val Vanmarcke

Goed weer, weinig wind en een zenuwachtig peloton op weg naar de bergzone: het kon niet anders of er zouden slachtoffers vallen. Helaas was dat Sep Vanmarcke. De kopman van EF Education First, vorig jaar nog zevende, belandde in een diepe gracht en werd naar het ziekenhuis afgevoerd. Triest, zeer triest.

Intussen was het peloton al enkele hellingen gepasseerd en maakten ze zich op voor de bestorming van de Taaienberg, één van de sleutelmomenten in de koers en doorgaans het begin van de echte finale. Sagan opende de beklimming maar zijn inspanning werd overgenomen door Danny Van Poppel en een verrassend sterke Jasper Philipsen. Ook nationaal kampioen Yves Lampaert volgde de debatten van heel dichtbij. Maar de schrik regeerde en het peloton liep weer samen. De Boigneborg dan maar: Stybar versnelde, Benoot volgde maar echt grote afscheiding kwam er niet. Al de tempoversnellingen in het peloton zorgde er wel voor dat de koplopers langzaam maar zeker in het vizier kwamen.

Jungels anticipeert

Bob Jungels was de volgende pion van Deceuninck - Quick Step die op het schaakbord werd geplaatst. De Luxemburgs kampioen maakte als eerste de sprong naar de kopgroep, het peloton volgde op een halve minuut. Tevergeefse inspanning? Achter de kopgroep werd het tempo strak genoeg gehouden zodat de groep Jungels nooit echt ver kon weglopen. Met de Duitsers Sutterlin en Politt kreeg de kopgroep nog extra versterking op een moment dat de voorsprong vooraan opliep tot driekwart minuut. Het peloton? Daar bleven de favorieten elkaar beloeren. Deceuninck-Quick Step moest en wilde niet achtervolgen, de overige ploegen waren duidelijk aan het wachten op het tweeluik Paterberg - Kwaremont. CCC probeerde de vaart erin te houden, met mondjesmaat gesteund door Mitchelton-Scott en AG2R.

De Paterberg dan maar! Vooraan voerde Jungels de forcing, in het peloton was het Van Avermaet die het gashendel opendraaide. Jungels kreeg de Zwitser Hirschi in steun. De wereldkampioen bij de beloften zat nochtans in de vroege vlucht maar de stadsgenoot van Fabian Cancellara is duidelijk uit het goede hout gesneden. Ook Politt en Sutterlin kwamen terug aansluiten.

Van Avermaet op zijn beurt kreeg met Naesen, Van Aert, Trentin, Stybar, Sagan en Keukeleire toch wel wat mooi volk mee. Maar het was wachten op de Oude Kwaremont. Toch bleven de toppers elkaar beloeren. De Italiaan Bettiol versnelde, even later gevolgd door een toch weer indruk makende Wout van Aert, debutant in Harelbeke. De aanwezigheid van een passieve Stybar zorgde ervoor dat het bij de achtervolgers nooit echt begon rond te draaien. Stybar zag ook dat een groepje met Gilbert, Lampaert, Terpstra en Benoot op komst was.

De laatste echte helling van de dag, de Karnemelkbeekstraat, volstond voor Jungels om de laatste concurrenten overboord te gooien. Dertig kilometer, het leek ver maar wat is ver voor Bob Jungels? Ook in Kuurne bracht hij onder slechte weersomstandigheden een solo van meer dan vijftien kilometer tot een goed einde. En vorig jaar won hij Luik-Bastenaken-Luik ook al na een sterke solo.

Van Aert en Van Avermaet

Achter Jungels was het meer kijken dan rijden. Enkel Wout van Aert en Greg Van Avermaet waren mans genoeg om het werk te doen, Naesen en Sagan waren niet echt zinnens de kastanjes uit het vuur te halen voor Stybar. Het Vossenhol in Tiegem was voor Van Avermaet het signaal om ridder of mis te spelen maar hij kreeg meteen Stybar op het wiel. Sagan parkeerde, ook Naesen kon niet mee. Wel mee met Van Avermaet: Bettiol, een alweer verbluffende Van Aert en die dekselse Stybar. En plots zakte de voorsprong van Jungels tot net nog twintig seconden.

Van Avermaet, Van Aert en Bettiol (tweede in de tijdrit van Tirreno achter Campenaerts) deden wat niemand nog verwachtte: het drietal bundelde de krachten en zorgde ervoor dat de kloof met Jungels beetje bij beetje werd gedicht, met Stybar in het wiel. Met nog zeven kilometer te gaan was de Luxemburger eraan voor de moeite en kon het spel herbeginnen maar de beste kaarten bleven in handen van de mannen van Lefevere. Stybar viel aan maar Van Aert regaeerde vlot, ook Bettiol en Van Avermaet keerden ook makkelijk terug. Jungels had het iets lastiger maar kwam ook nog terug. Wat een finale. Stybar probeerde een tweede keer maar gooide enkel Jungels overboord. Vier leiders, vier jongens met spurtsnelheid. Jungels keerde onder de rode vod nog terug en leidde de spurt in voor Stybar. Spurten met vijf met het gekende resultaat. Stybar haalde het voor een alweer verbluffende Van Aert en een Van Avermaet die duidelijk nog altijd tot de topfavorieten behoort.