Direct naar artikelinhoud

'Dure kankerbehandeling kan niet meer'

Het voorschrijven van dure kankermedicijnen die het leven misschien maar met twee maanden verlengen, is niet aanvaardbaar in economisch zware tijden. Dat stelt Jean-Jacques Cassiman, voorzitter van de Vlaamse Liga tegen Kanker. Volgens hem kosten die 100.000 tot 200.000 euro per patiënt per jaar. 'Dat is niet langer vol te houden.'

Cassiman, die professor menselijke genetica is, vindt dat we keuzes moeten maken. Want kankertherapieën kosten nu te veel. Ouderen met een zwakke gezondheid moeten in de toekomst misschien rechtstreeks naar palliatieve zorg worden doorverwezen in plaats van een behandeling te krijgen.

"Ik ben daar niet meteen voorstander van, maar meer dan een basisbehandeling aanbieden is niet langer houdbaar", zegt Cassiman. De mogelijkheden om het budget voor volksgezondheid te vergroten zijn naar zijn mening namelijk beperkt. "We kunnen nog besparen op symbolische uitgaven. Sommige ziekenfondsen betalen bijvoorbeeld nog altijd homeopathische geneesmiddelen terug, terwijl die toch niet werken."

Onenigheid binnen Kankerliga

Belangrijker is volgens Cassiman dat dokters ophouden te doen alsof een duur geneesmiddel zoveel beter is, terwijl het eigenlijk alleen een korte levensverlenging oplevert. Artsen zouden mensen er beter op voorbereiden dat de ziekte in hun geval toch ongeneeslijk is.

"Als Cassiman dagelijks in het vak stond, zou hij weten dat we dat dóén", reageert Simon Van Belle, ondervoorzitter van, jawel, de Vlaamse Liga tegen Kanker. Het diensthoofd medische oncologie van het UZ Gent geeft wel toe dat het moeilijk is om mensen te vertellen dat medicijnen niet meer zullen helpen. "Sommige dokters blijven daarom therapieën opstarten, maar dat zijn vooral zij die niet alle dagen met oncologie bezig zijn."

Van Belle kan zich ook niet vinden in het voorstel van zijn collega binnen de Kankerliga om een maximumprijs voor bepaalde kankerbehandelingen af te spreken. "Je kunt niet alleen naar de prijs van de behandeling kijken, want dan vergeet je andere besparingen", stipt hij aan. Zo kan sommige medicatie extra onderzoeken of ziekenhuisopnames onnodig maken.

Bovendien belemmer je naar Van Belles mening de vooruitgang van de kankerbehandelingen door dure medicijnen uit te sluiten. "Dan kunnen we bijvoorbeeld niet ontdekken welke subgroepen van kankerpatiënten baat hebben bij welke medicijnen en welke niet. Terwijl ook dat op termijn geld kan uitsparen."

Ook Cassiman is zich ervan bewust dat de farmaceutische industrie niet gedemotiveerd mag raken om nog verbeterde medicijnen te ontwikkelen. Daarom lijkt het hem aangewezen om ervoor te zorgen dat de industrie de - financiële - risico's van de ontwikkeling niet alleen moet dragen.