LEUVEN TIENSESTRAAT

Tiensestraat 23 3000 Leuven 04/68.20.58.70 www.osteriamichele.be

Voorgerecht: €16 - €22 Hoofdgerecht: €13 - €32 Nagerecht: €7 - €10

Ma tot zo van 11u30 tot 14u30 en van 17u30 tot 22u30.

Voor authentiek Italiaans zijn we altijd te vinden. Een naam als Osteria Michele XXIII is dan ook voldoende om ons op een doordeweekse avond richting Tiensestraat te lokken. Benieuwd wat chef Alfonso Manzi ons zal voorschotelen, zeker nu de zaak onlangs werd overgenomen door Nicole Verhulst en haar zoon Michael.

Het moet een van de kleinste restaurantjes van Leuven zijn. Gelukkig hebben wij niet de ellenlange benen van sommige Italiaanse donna's, want die zouden we misschien moeilijker onder de tafeltjes geplooid krijgen. We krijgen er niet echt een zuiders gevoel bij, al maakt het aandoenlijke Italiaans-Engels-Nederlands van de vriendelijke ober veel goed. Aangezien diezelfde ober ons spontaan de ossobuco aanbeveelt, is een van de hoofdgerechten snel beslist. Verder is het even moeilijk kiezen tussen de voorgerechten - een lekker bordje vitello tonnato of scampi gaan er altijd in - of toch een pasta als typisch voorgerecht. Aangezien de ossobuco al met huisgemaakte fettuccine geserveerd wordt, besluiten we voor de intrigerende flan van aubergine en boschampignons, carpaccio van rundvlees en aansluitend nog een trio van vis te kiezen. Buon appetito, denken we bij ons glaasje prosecco di Treviso Masseria La Volpe, dat van ons toch net iets meer had mogen sprankelen.

Er wordt ons met de glimlach wat doorsnee stokbrood gebracht, maar ook onze voorgerechten volgen snel. Op de carpaccio valt niets aan te merken - gelukkig maar - want het vlees is flinterdun, vers en smaakvol. Mijn groentetorentje vind ik de eerste happen ook erg lekker, maar eerlijk: het gaat me een beetje tegen. De parmezaancrème is goed, maar net iets te royaal uitgemeten. Je zou bijna een lepel verwachten om ze als soepje binnen te spelen. Mijn verwachtingen voor de ossobuco zijn best hooggespannen, als die zo resoluut wordt aanbevolen. Het vlees valt heerlijk mals van het bot en het merg smul ik als liefhebber graag op. De huisbereide pasta is trouwens ook prima. Maar als we dan toch éven mogen zeuren: de saus had iets krachtiger en voller gemogen. Ik kan de lokroep van de peper- en zoutvaatjes niet weerstaan. Het trio van vis dat mijn tafelgenote besteld heeft, blijkt een mix van net goed gebakken dorade, prima rosé tonijn en grote gamba's. De enkele gebakken patatjes en het frisse rucolaslaatje gaan vlotjes mee binnen.

Of er nog plaats is voor een dessert na die straffe Italiaanse koffie? Wel ja, alleen jammer dat de huisgemaakte tiramisu uitverkocht is. De huisgemaakte panna cotta en ricotta-perentaart dan maar. De smaken zitten zeker goed, maar het spietje taart lijkt niet helemaal gelijkmatig opgewarmd. Foutje... Viva Italia? Wij stappen met gemengde gevoelens weer naar buiten. We hebben best wel lekker gegeten, maar voor de prijs van 126 euro hadden we toch graag net iets meer gehad. En dan hebben we het niet over de porties, wel over smaak.