Koude oorlog tussen Valverde en Rodríguez

Ze hebben zich goed weggestopt voor het WK in eigen land, de Spanjaarden. De selectie verblijft ver weg in de bergen, in Hotel Pazo Do Castro in O Barco de Valdeorras. Weinig buitenlandse journalisten die de weg vonden naar de persconferentie gisteren. Dat scheelt weer een pak lastige vragen, moet bondscoach Javier Minguez gedacht hebben. Mis poes. De media wilden maar één ding weten: Hoe zit het nu tussen Rodríguez en Valverde?

Het debacle tijdens het WK in Firenze is nog niet vergeten. Valverde weigerde toen om de vlucht van zijn landgenoot te beschermen en zag liever ploegmaat Rui Costa wereldkampioen worden. Rodríguez, met zilver om de nek, huilde bittere tranen op het erepodium om de gemiste kans.

Naar het schijnt is de rust nu teruggekeerd. Echt broederlijk zag het duo er niet uit, maar er was wel interactie op de persconferentie. Valverde lachte kostelijk met de vervelende vlieg die op het gezicht van zijn buur landde. Rodríguez tikte zijn collega op de arm om een bekend iemand in de zaal aan te wijzen. "Vorig jaar telt niet meer", antwoordde Valverde op de zoveelste vraag over het WK-incident. "Wij zijn die vragen en het gezaag over Firenze kotsbeu." Rodríguez trad hem bij. "Deze keer zullen we het beter doen", zei hij. "We rijden voor eigen volk, we willen het goed doen."

Aan mooie beloftes en goede afspraken geen gebrek. Minguez heeft gekozen voor een duidelijke hiërarchie in zijn selectie: dat zou de eendracht moeten bevorderen. "Ik ben de kopman", sprak Valverde stoer. "Zo is het afgesproken." Rodríguez knipperde niet eens met de ogen. Alleen als de koersomstandigheden plots helemaal anders uitdraaien, schuift hij een rij op. Die tweede viool leek hem niet te storen. Zou de vrede dan toch teruggekeerd zijn in het Spaanse kamp?

"Ik weet het niet", zegt journalist Albert Rabada van het Catalaanse Diari Ara. "Valverde en Purito (de bijnaam van Rodríguez, BA) waren goede vrienden toen ze samen voor Caisse d'Epargne reden van 2006 tot 2009, maar vandaag blijft daar weinig van over. Het probleem is niet dat ze te veel verschillen, wel dat ze te veel op elkaar gelijken. Zowel wat karakter als wat atletisch vermogen betreft. Ze zijn ongeveer even goed en ze hebben dezelfde ambities. Dat botst."

Alberto Contador

De strijd om de puntentrui in de Vuelta van 2012, gewonnen door Valverde op de allerlaatste dag, was het begin van de openlijke vijandigheid. "Ik begrijp Purito als hij zegt dat hij hier liever ook Contador had gezien", aldus onze Spaanse collega Eduardo. "Die had een groot deel van de druk, de vragen en de aandacht afgeleid."

Rest de vraag: kan het dat twee sportieve vijanden op dit WK, omdat het in eigen land is, de handen in elkaar slaan? De vrouwelijke intuïtie van Ainara Hernando, wielerjournaliste bij Ciclismo a Fondo, mag het antwoord geven. "Ik hoop het echt", zegt ze. "Ik weet het niet, maar ik wil hen geloven. Purito was vorig jaar echt boos, begin dit jaar was hij dat nog altijd, maar we zijn nu twaalf maanden later. En ze zijn slim, allebei. Ik denk niet dat ze dezelfde fout gaan maken."