FC Twente doet Inter pijn
Een halve stunt voor Michel Preud'homme. Een hele zat er voor de pauze zelfs tien minuten in, maar de Belgische trainer van FC Twente moest gisteren bij zijn Champions Leaguedebuut vrede nemen met een 2-2 gelijkspel tegen titelverdediger Inter.
De Nederlandse landskampioen liep tegen twee dodelijke counters uit het boekje aan, het wapen waarmee Inter vorig jaar de trofee won.
Hoe hoog zou de adrenaline de hartslag van Michel Preud’homme gisteravond, hebben gejaagd, vlak voor zijn grote debuut in de Champions League, tegen titelverdediger FC Internazionale? Het was hem in elk geval niet aan te zien.: Preud’homme was gisteren zen. Toch in zijn lichaamstaal. Na tien minuten stond hij een eerste keer op. Om daarna snel weer te gaan zitten. Zelfs een vroege 0-1-achterstand - counter uit het boekje, Milito voorbij Rosales en Sneijder met de goal in de rebound - zorgde niet voor extra spanning. Pas na twintig minuten zou hij een eerste keer bijsturen en zijn jongens even furieus tot de orde roepen. Maar zijn entertainment langs de lijn bleef beperkt tot enkele van zulke flitsen.
Was Preud'homme er dan zo gerust in? Zou hebben gekund. Want ondanks die 0-1 was Twente de best voetballende ploeg geweest. Beter dan Inter, dat duidelijk rekende op zijn dodelijke tegenprikken - zie het openingsdoelpunt. Maar dat opdoffertje sloeg Twente noch zijn trainer uit het lood. Theo Janssen, in een ver verleden (2003) nog zes maanden bij Genk, bracht de Tukkers in de twintigste minuut langszij. Janssen lust dan wel eens een biertje en zijn dagelijks sigaretje, maar die hebben geen invloed op zijn fantastische trap. Tegen zijn krul had Júlio César, toch geen krabber, geen verhaal. Nog geen tien minuten later devieerde Milito een corner van diezelfde Theo Janssen in eigen doel (2-1). De Grolsch Veste ontplofte, Preud’homme bleef aan zijn stoeltje kleven, collega Benitez liet zich helemaal nat regenen en Twente ging met nog meer vertrouwen voetballen. Rosales speelde een balletje door de benen van Eto’o - nou, nou. En Bryan Ruiz schudde een sierlijke dribbel, zoals alleen hij dat kan, uit zijn benen, en even later een hakje. Gallery play. Die andere Belg op het veld, Chadli, trapte op de vuisten van Júlio César. Het ging de wereld rond.
Maar te veel vertrouwen is ook niet altijd goed. Tiendalli en Douglas speelden af en toe met vuur door het balletje achterin risicovol rond te tikken. En ook op een derde stevige tegenprik van Inter, op slag van rust, reageerde het duo niet al te attent. Eto’o bedankte: een precisiebombardement in de benedenhoek. Countervoetbal op zijn mooist. “Geef ze een gaatje en ze slaan dodelijk en koelbloedig toe”, had Preud’homme gewaarschuwd. Verbaast het u dat hij daarom aan de rust hoofdschuddend naar binnen ging?
Bijna op de vuist
De tweede helft had veel minder verhaal: Inter controleerde, Twente - door zijn beste krachten heen? - was niet meer dat snedige elftal uit de eerste periode. Dat zag ook Preud’homme. De Belgische coach kwam vaker uit zijn dug-out, spelde zijn spelers vaker de les en joeg zich zowaar op, toen Janssen en MacDonald Mariga Wanyama, broer van Beerschotspeler Victor, bijna met elkaar op de vuist gingen. Inter dreigde nog enkele keren, maar Preud’hommes glijdende mannetjes hielden op de ondertussen doorweekte grasmat toch stand. Dat punt, dat was dubbel en dik verdiend voor Twente en Preud’homme.