Direct naar artikelinhoud

'Die dode kleuter is niet onze schuld'

N-VA-voorzitter Bart De Wever is het beu dat hij een slecht mens wordt genoemd, omdat hij het geen goed idee vindt dat Europa de grenzen opent voor honderdduizenden vluchtelingen. 'Dan krijg je de foto van die verdronken kleuter voor je ogen geduwd. 'Hier zie, allemaal uw schuld, allemaal de schuld van Europa.' Wel, ik ben dat beu. Ik laat me geen schuldgevoel aanpraten.'

De Wever geeft in een uitgebreid interview met Het Laatste Nieuws toe dat de foto van het aangespoelde kind hem niet onberoerd gelaten heeft. "Emotioneel raakt mij dat, maar rationeel haak ik af als zo'n foto het ultieme argument is om een pleidooi te houden voor een opengrenzenbeleid. Want waarover spreken we hier? Oorlogsvluchteling ben je tot je een grens bent overgestoken waar je veilig bent en niet meer voor je leven hoeft te vrezen. Voor een Syriër is dat de Turkse grens.

"Als die Syriërs, die Irakezen en die Afghanen toch nog de boot willen nemen naar Griekenland, en vandaaruit bij voorkeur via Hongarije naar Duitsland, dan gaat het om economische vluchtelingen. Om mensen die niet alleen een veilig maar ook een beter leven willen. Dat begrijp ik perfect. Maar wees dan eerlijk. En open niet je televisienieuws met de droeve, schuldbewuste melding dat er een kind is gestorven, op de vlucht voor oorlog en geweld. Nee, er is een kind gestorven doordat zijn ouders op zoek waren naar een betere economische toekomst."

De Wever heeft ook kritiek op de Duitse aanpak, die vluchtelingen welkom heet. "Tot het bij iedereen doordringt wat de impact is van hun komst", meent De Wever. "Je voegt 1 procent aan je bevolking toe. Mensen die de taal niet spreken. Die een andere cultuur en een ander geloof aanhangen. En voor wie de jobs niet voor het grijpen liggen."

Volgens Bart De Wever valt het ook niet meer uit te leggen aan de bevolking. "Het gaat niet om een fractie, zoals nu wordt gezegd. De totale kosten, niet alleen leefloon of kindergeld maar ook onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, inburgering, liggen vele keren hoger. In Antwerpen alleen al leven er op dit moment 1.700 erkende vluchtelingen van een leefloon. Slechts 40 procent van onze inwoners van buiten de Europese Unie is aan de slag.

"Gaan we erop vooruit? Nee, we gaan erop achteruit. De werkzaamheidsgraad daalt al sinds 2005. We krijgen die trend niet gekeerd. Wat zou je voor al die nieuwkomers jobkansen creëren als hun voorgangers na al die jaren nog altijd niet aan het werk zijn? Er is geen stad in Vlaanderen die inzake migratie meer doet dan Antwerpen. Maar als migratie een meerwaarde wil bieden, moet ze gecontroleerd en weloverwogen zijn, niet ongecontroleerd zoals nu."

Onbehagen

Volgens De Wever lokt de huidige situatie ronduit ranzige reacties uit. "Ik ben wel wat gewend, maar ik schrik als ik mijn mailbox open. En u wilt niet horen wat mensen me toeroepen op straat. Ik wijs hen dan terecht. Maar ik geloof niet dat mensen als racist worden geboren. Onverdraagzaam word je als reactie op een beleid waarvan je instinctief aanvoelt dat het onrechtvaardig is of flauwekul, zoals de bewering dat migratie onze kinderen en kleinkinderen ten goede zal komen. Mensen voelen dat zoiets niet klopt. En dan worden ze boos. Dat is niet typisch Vlaams. Dat onbehagen heeft zich over heel Europa verspreid."