Iserbyt heerste vorig seizoen in het veld bij de beloften, maar kon dit jaar nog niet overtuigen en moest wachten tot 1 november op de eerste zege. “Dit is toch wel een opluchting”, gaf hij toe, “het is niet dat ik aan mezelf begon te twijfelen, maar leuke weken waren het niet. Na Ronse en Meulebeke voelde ik me wat minder, bouwde ik daarom wat rust in en dat heeft me deugd gedaan. Sindsdien ging mijn conditie in stijgende lijn, maar die overwinning bleef uit. Vorig jaar ging het toch gemakkelijker om te winnen en dat begon mentaal toch wat te wegen.”

“Na het EK zaterdag heb ik de knop omgedraaid en kijk, vandaag liep het bijzonder goed. Dit is een parcours waar je je eigen tempo kan rijden. Dat ligt me wel. In de eerste ronde zat ik nog op mijn gemak in het wiel van Adam Toupalik, de anderen waren al aan het puffen. Dus wachten moest ik niet doen. Ik heb zo snel mogelijk geprobeerd om een kloofje te slaan en dat lukte me goed. Iedere strook hoorde ik dat ik een aantal seconden pakte. Het was nog vijf ronden en even dacht ik ‘oei, dat is nog ver’, maar ik kon mijn tempo houden. Deze zege doet heel veel deugd. Het was een zeer lastige cross, bijna een mountainbikewedstrijd, maar hij staat wel mooi op mijn palmares.”