Luik, 29 maart 2019, 20.30 u, let the games begin. Standard-Antwerp dus. De nummer drie tegen de nummer zes. Misschien toch een titelkandidaat – onze chef voetbal: “Als er één ploeg in staat is tot remonte, is het Standard.” Tegen een pain in the ass, dixit analist Eddy Snelders in onze krant gisteren. En daarmee bedoelde hij: de ploeg die alle schoonheid in de weg staat. Wat er van zij, in de reguliere competitie won dat soms onwrikbare blok wel al op Sclessin (0-2). De ambities van beide ploegen? Voor Standard: “Geen grote doelen”, aldus coach Preud’homme. “Elke match àlles geven.” Voor Antwerp: “Een Europees ticket,” aldus Jelle Van Damme. Zo werd dus Play-Off 1 op gang geschoten. Met Highway to hell loeiend hard door de luidsprekers van Sclessin.

Wat vermochten de Rouches, zo wispelturig maar in de play-offs soms plots een stoomtrein? Cimirot, ‘Ajacied’ Marin en Ochoa, pas donderdag op training terug van interlandverplichtingen, startten wel, achterin kreeg Cavanda de voorkeur op Fai. Bölöni begon met bokser Lamkel Zé gewoon in de ploeg en verder zijn vaste elf.

Waren het verrassend de bezoekers die de match in handen namen, het was wel Standard dat meteen dicht bij de eerste treffer van PO1 2019 kwam. Marins schot pletste op de derde minuut al op de paal. Maar daarmee was meteen alles gezegd van de Rouches.

Met Botaka als extra verdedigende kracht op het middenveld koos Preud’homme opnieuw voor minder risico’s in het spel en Antwerp mocht tot hun eigen verbazing zomaar vrijuit vooruit voetballen. Dat deden ze ook, weliswaar in hun gekende fysieke stijl, rudimentair zelfs en met veel lange ballen. Maar wel met veel panache. En met resultaat ook, toen de Standarddefensie zich miskeek op eén van die lange ballen, een intrap van Bolat. Mbokani worstelde zich voorbij Vanheusden en schoot binnen (0-1). Waarmee het gebrek aan initiatief van de thuisploeg snel was afgestraft.

Daarmee zat het vuur meteen in de pan, de wedstrijd werd nog een stuk heftiger. Dit is PO1, dames en heren. Al bleef het technische niveau achterwege. Standard raakte maar niet in zijn spel en toen Refaelov van Mbokani, steeds meer kwelduivel, een open kans kreeg aangeboden, kwamen de Rouches goed weg: de Israëliër schoot onbesuisd over. Het zou niet eens onverdiend zijn geweest, want de thuisploeg toonde niks: stotterende combinaties, slordige passing, geen dreiging… Daar had Antwerp, opnieuw in zijn gedaante van Blok Waar Je Niet Doorkomt, geen moeite mee. Ontgoochelend, dit Standard, toch zo wispelturig. Dat vonden de fans ook, ze lieten hun ongenoegen ook luidop blijken.

Dat moest dus in de tweede rust beter, met Djenepo ,in de plaats van Cimirot. Sclessin verwachtte nu een stormloop. Die kwam er ook, Antwerp moest terug, hing constant negen achterin. Zonder veel problemen, leek het. Maar uiteindelijk scoorde Standard toch. Eerst ging een deviatie van Emond nog net naast, maar twintig minuten voor tijd vond Marin dan toch Djenepo die met een hakje afmaakte (1-1) Sclessin ontplofte, dit was plots weer het beste PO1-Standard: vurig, tomeloos. Dat in één keer doorstoomede, deze keer bediende de dribbelende Djenepo de inlopende Cavanda (2-1). Dat blok van Antwerp op tien minuten gekraakt. Ijn een laaiend Sclessin maakte Laifis er zelfs nog 3-1 van. Standard staat (even) tweede nu. Als één ploeg in staat is tot een remonte… C’est quoi, le Problème, Michel?

Herbeleef hieronder de 3-1 tussen Standard en Antwerp.