Ondanks haar 91 jaar woonde de moeder nog altijd zelfstandig. Toen zij plots een probleem aan haar hart kreeg, werd ze opgenomen naar het Stuivenbergziekenhuis, één van de negen locaties van Ziekenhuis Netwerk Antwerpen (ZNA) - het grootste fusieziekenhuis van België.

Dochter Birgit (een schuilnaam) getuigt in Het Laatste Nieuws over wat zij daar aantrof. Als ze op de kamer komt, ziet Birgit dat haar moeder vast zit in een stoel met een eetplank ervoor. Ze kan amper bewegen. “Ik maakte duidelijk dat ik geen toestemming gaf, maar ook de volgende dag zat mijn moeder opnieuw vast in die verdomde stoel. Net als elke van haar volgende dagen. Wat ik ook zei.”

Haar moeder heeft een tv op de kamer, maar vanuit de stoel kan ze niet bij de afstandsbediening. Ook de noodknop is buiten haar bereik. Het gevolg is dat de vrouw de verpleegsters niet kan oproepen om naar het toilet te gaan. Omdat ze in haar broek plast, krijgt de vrouw een pamper aan. “Ze huilde toen ze het me vertelde. Dat ze in bed geplast had. Dat ze een pamper moest dragen. Ik heb haar een onderbroek aangetrokken en de pamper terug aan het personeel gegeven. Ik was woedend, maar het kon ze weinig schelen.”

Infuus vergeten

Ook zit de vrouw aan een infuus. Wanneer Birgit vraagt of dat nog altijd nodig is, krijgt ze een stuitend antwoord: het is al dagen niet meer nodig en zijn vergeten de naald uit de arm te verwijderen. Na twee weken ligt haar moeder nog altijd in het ziekenhuis. Waarom? Dat kan niemand Birgit vertellen. “We hebben geen diagnose kunnen stellen”, klinkt het. “Ik vermoed dat ze haar vooral verdoofden, een manier om minder werk te hebben”, aldus Birgit.

De toiletproblemen zijn ondertussen niet opgelost. Birgit treft haar moeder op een gegeven moment aan op een toiletstoel in de gang tussen haar bed en het toilet. “De bezoekuren waren nog niet voorbij, iedereen zou er binnen kunnen komen. Het was vernederend.”

Uiteindelijk wordt de vrouw overgeplaatst naar het Sint-Elisabethziekenhuis, waar het volgens Birgit niet veel beter is. In de nacht van 1 op 2 januari sterft Maria. Ze is dan verzwakt en uitgehongerd, omdat ze geen vast voedsel meer kan eten door problemen met het tandvlees.

“Met veel overgave”

In een reactie zegt Leen Gonnissen, directeur Patiëntenzorg ZNA Jan Palfijn en ZNA Sint-Elisabeth reageert, tegen Het Laatste Nieuws dat “we onze patiënten met veel overgave verzorgen”. Ze raadt Birgit aan met haar klachten naar de ombudsdienst van de ziekenhuizen te stappen, “zodat er gericht een antwoord gegeven kan worden”.