De twee zoontjes werden eind 2015 geboren, maar moesten een tijdlang op de dienst neonatale zorgen blijven. Nadat ze enkele weken thuis waren, bleek dat hun vader hen had mishandeld. Omdat één van de kindjes stuipen vertoonde, werd hij naar het ziekenhuis in Deinze gebracht. Daar bleek dat het vocht in zijn hoofdje had en werd het kind naar de dienst intensieve zorgen gebracht. Bij de andere broer, die al een verhoogde hoofdomtrek had, werd later ook een CT-scan genomen, en daaruit bleek dat ook hij een schedelfractuur had.

Volgens de rechtbank gaat het om een zeer verregaande vorm van ‘battered child syndrome’. “Als vader van een nauwelijks drie maanden oude tweeling heeft de man herhaaldelijk geweld gepleegd op twee jonge baby’s”, aldus de rechter. “Hij gaf de kinderen harde slagen op het hoofd, sloeg hun hoofd tegen harde obstakels, schudde hen hard, gaf ze snokken aan het been en wierp ze op de grond.” Zo hadden beide kinderen onder meer een schedelbreuk.

Rechter: “Manifest gebrek aan verantwoordelijkheidszin en normbesef”

Eén van de kinderen overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Het leven van zijn tweelingbroertje hing lang aan een zijden draadje. “Een intensieve behandeling en revalidatie was nodig”, zegt de rechtbank. “Ook de verdere psychische gevolgen mogen niet worden onderschat. Tweelingen missen elkaar nog meer dan gewone broers en zussen.”

Het geweld staat volgens de rechtbank niet in verhouding tot de stress en zorg die de kinderen vereisten, en het tart volgens rechter Anthony Van Mol ook alle verbeelding dat de beklaagde - die zijn versie van de feiten meermaals wijzigde - de schuld eerst in de schoenen van zijn vierjarige zoon probeerde te schuiven. “Dat getuigt van een manifest gebrek aan verantwoordelijkheidszin en normbesef.” Ook na verschillende opnames in het ziekenhuis, piepte de beklaagde niet toen hem werd gevraagd wat er was gebeurd. Hij zocht ook zelf geen hulp.

Beklaagde: “De druk werd me te veel”

Volgens de beklaagde gebeurden de feiten in een waas. “Ik weet niet meer wat ik bij wie deed”, verklaarde de vader eerder. “De druk werd me te veel en toen mijn vrouw op donderdag naar de naailes ging, werd ik ruw met de kinderen. Het kan dat ze al eens naast de verzorgingstafel belandden, of dat ik met mijn kneukels tegen hun hoofd kwam. Soms kregen ze een tik tegen het hoofd.”

De rechtbank veroordeelde de magazijnier uit Deinze tot acht jaar effectieve opsluiting. Het openbaar ministerie vroeg niet de onmiddellijke aanhouding. De man woont nog steeds samen met zijn echtgenote en de drie andere kinderen van het gezin, waaronder het overlevende tweelingbroertje. Hij kan nog in beroep gaan tegen het vonnis.