Hardliner die bijna salonfähig werd
Frank Vanhecke, voormalig Vlaams Belang-voorzitter, stopt met politiek. Hij komt niet meer op bij de volgende verkiezingen. 'Ik ben partijloos, dus ik heb geen plaats', zegt de weduwnaar van Marie-Rose Morel.
Dat Europees Parlementslid Frank Vanhecke (54) de politiek zou verlaten, stond al lang in de sterren geschreven. "Ik zal nooit meer op een lijst staan. Na afloop van mijn mandaat zal ik mijn leven verder opbouwen in de privésector", zei hij in 2010. De Bruggeling, die tussen 1996 en 2008 het Vlaams Blok en Vlaams Belang leidde, kondigde zijn afscheid aan in Villa Politica op Canvas.
Vanhecke stapte twee jaar geleden op bij Vlaams Belang, nadat voorzitter Bruno Valkeniers weigerde om enkele uitgerangeerde dissidenten van de Gentse Belfortgroep in ere te herstellen. De machtsgreep van 'de Antwerpse gemeenteraadsfractie' lag hem zwaar op de maag.
Maar het liep al eerder fout. In 2004, vlak na haar overstap van N-VA naar zijn partij, raakt Vanhecke verliefd op de Antwerpse historica Marie-Rose Morel. Hun liefde loopt parallel met een intern conflict over de strategie van de partij. Verruimers als Morel, die de volle steun krijgt van Vanhecke, pleiten voor een softer imago. Maar oudgedienden als Filip Dewinter zweren bij de oude recepten. De discussie slaat een bres in het triumviraat Dewinter-Vanhecke-Annemans. Een bres die nooit meer gedicht zou worden.
Huwelijk
Eind 2010 wordt Morel op een zijspoor gezet en stapt ze uit de partij. Bovendien krijgt ze af te rekenen met baarmoederhalskanker. De dokters verklaren haar ongeneeslijk ziek. Tijdens haar maandenlange strijd komen Morel en Vanhecke openlijk uit voor hun relatie. Het duo verovert het hart en het medelijden van de Vlaming. Ze trouwen op 8 januari 2011, maar amper een maand later wordt de ziekte Morel fataal.
Wanneer Bart De Wever (N-VA) op vraag van Morel het woord neemt op haar begrafenis, keert ze postuum terug naar de N-VA. De Wevers openlijke rehabilitatie van Morel en haar echtgenoot lijkt een voorbode voor de overstap van Vanhecke naar N-VA. Maar na de komst van Karim Van Overmeire en Jurgen Ceder, twee hardliners, kan de partij zich de komst van de beladen Vanhecke niet veroorloven. Net zoals Dewinter deinsde hij immers nooit terug voor racistische en andere controversiële uitspraken.
Grootste partij
Vanhecke is gehard in rechtse studentenverenigingen zoals het Nationalistisch Jongstudentenverbond (NJSV), dat hij samen met jeugdvriend Filip Dewinter leidt. Na 'het verraad' van het Egmontpact in 1977 sluit hij zich aan bij de Vlaams Nationale Partij (VNP) van Karel Dillen, die al snel opgaat in het Vlaams Blok.
Wanneer de stichter in 1996 de fakkel doorgeeft aan Vanhecke, reageert iedereen verbaasd. Toch triomfeert Vanhecke verkiezing na verkiezing. In 2004 wordt het Vlaams Blok onder zijn voorzitterschap de grootste partij in Vlaanderen. Wanneer de partij nog datzelfde jaar veroordeeld wordt voor racisme, vervelt het Blok in het Vlaams Belang.
"Ik heb mijn verleden bij Vlaams Belang", zei Vanhecke gisteren. Hij benadrukte dat zijn hart en verstand bij de N-VA liggen. "Ze hebben mij niets gevraagd en ik heb hen niets gevraagd." Op die manier houdt het extreem rechtse boegbeeld de deur toch op een kier.