Stefan Everts: “Gelukkig kan ik mijn grote teen nog houden”

Voor een liefdadigheidsrace trok Everts eind vorig jaar naar het zuiden van Congo, maar daar werd hij gestoken door een mug met de drager van malaria. “Ik had dan ook nog eens pech dat het een van de ergste soorten van malaria was”, zegt Everts bij Ornelis en Buckinx. “Nadat ik tussen leven en dood gezweefd heb, is ook het herstel heftig. Er kwam een botinfectie bij aan de rechtervoet. Dat ik nog enkele tenen moest laten amputeren, daar was ik op voorbereid. Aan de top zijn ze helemaal zwart geworden. De voorste stukjes van die geïnfecteerde tenen komen los en moeten dus verwijderd worden. Maar ik sukkel ook met de hiel. Daar heb ik een diepe ligwonde en die geneest niet goed. Ook dat moet opgekuist worden. Het lijkt maar niet op te houden, ja. Hopelijk kan ik na die ingreep aan mijn definitief herstel starten.”

“Mentaal en ook lichamelijk voel ik me eigenlijk best goed. Alleen die voeten natuurlijk. Mijn linkervoet is nog wel in orde, daar zijn alleen twee kootjes weg. Maar aan mijn rechter ga ik alleen nog mijn grote teen en wat stompjes hebben. Nu heb je de grote teen nodig om balans te houden, dus ik hoop dat het nog wel meevalt. Ach, ik mag blij zijn dat ik het overleefd heb.”  Dit weekend trekt hij ondanks de geplande ingreep toch nog naar Italië. Daar moet zijn zoon een wedstrijd rijden in Pietramurata. Meteen na de wedstrijd keert Everts terug naar België om maandag op tijd in het ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven te zijn.

Bekijk hier het gesprek met het Joe-ochtendduo: