nederlands asociaalste familie geeft acte de présence in Kempens danscafé

De familie Flodder in het echt

De Tokkies zijn per ongeluk beroemd geworden, want het grote geluk is aan hen niet besteed. Ze wegen te veel, ze zijn ziek, hebben geen werk, veel schulden en ruzie met de buren. Tot ze ook de buren kwijtraakten althans, want de Tokkies werden uit hun huis gezet. Televisiekijkend Nederland kan er niet genoeg van krijgen. En dus zijn de Tokkies voortaan te huur, voor ruim 1.800 euro per uur. Afgelopen weekend doken de Amsterdamse armeluizen op in de Don Quichot, een kleine discobar in Baarle-Hertog.

Baarle-Hertog

Van onze medewerkster

An Olaerts

De wetten van de showbizz zijn onnavolgbaar. Vorig najaar kwamen de Tokkies op de Nederlandse tv naar aanleiding van een ontaarde burenruzie. Het huis van de bovenburen Adje en Debbie (bijgenaamd Snuifie en Keetje Tippel) ging in vlammen op. Officieel weet niemand hoe dat gekomen is, maar in het politiedossier tegen de Tokkies wordt melding gemaakt van onder meer een partnerruil, een honkbalknuppel, een koevoet, een bijl en doodsbedreigingen in alle soorten en de geprakte, overdekte brommer van mama Tokkie. Stof genoeg voor de rechter om de Tokkies in een kort geding uit hun huurhuis te zetten. Wat volgt is een zesdelige, kritische Ikon-documentaire over de ellende in een Amsterdamse buitenwijk met de Tokkies in de hoofdrol. Tristesse troef, maar Holland gaat voor de bijl en schreeuwt om meer Tokkies. Geen probleem: er komen extra afleveringen en heruitzendingen. Voortaan dansen de Tokkies mee in een videoclip, spelen ze zichzelf in een reclamefilmpje. De Tokkie-taal is uitgevonden, de slogan klaar om te worden gemarketeerd. 'Are you Tokkie to me?' staat op 400 T-shirts gedrukt. Een kerstsingle is in voorbereiding. Een deel van het geld is voor de manager, de rest gaat naar de deurwaarder.

Gewillige groupies

Intussen werken de Tokkies hun tournee af langs de danstenten van de lage landen. De Tokkie-agenda zit bijna vol tot Kerstmis. Achttienhonderd euro is nochtans geen vriendenprijsje. Te meer daar de Tokkies door half Nederland worden omschreven als asociaal. De Tokkies zijn de familie Flodder in het echt, menen ze. Maar zoiets zeggen doe je alleen als moeder Tokkie het niet hoort. "Ze vragen ons voor de gezelligheid", gelooft mama Tokkie. "Ik bén ma Flodder niet en ik bén niet asociaal. Hoe asociaal zou ik kunnen zijn? Ik ben opgegroeid in een gezin van twaalf. En mijn kinderen moeten altijd met twee woorden spreken. Ieder huis heeft gewoon zijn kruis. Nog één keer zeggen dat we asociaal zijn en ik lap je een rechtszaak, hoor je." Nee, met mama Tokkie maak je liever geen ruzie. Ondanks hun kwalijke reputatie zijn de Tokkies drie kwartier te vroeg in Baarle-Hertog. Met dank aan Jean-Pierre, de kaalhoofdige chauffeur van artiestenbureau Jan Vis. Jean-Pierre is gewoon om met echte artiesten door het land te rijden, maar heeft verder geen klagen over de Tokkies. "Ze zitten heel netjes in de Chevrolet", lacht hij. "Een monovolume, omdat mama Tokkie nogal zwaar is. Het enige probleem is dat ze soms wat langer willen blijven." Zoals die avond blijkt als Wimie, de 16-jarige zoon van moeder Tokkie, bij de uitgang van de Don Quichot nog rap een diepe tong wil draaien met ene Imka, de gewilligste van alle groupies.

Twintig lolly's

Zover is het nog even niet. De Tokkies wachten tot het elf uur is. Want elf uur is elf uur en een uur duurt geen enkele minuut langer. Volgens afspraak stappen achtereenvolgens bij Don Quichot naar binnen: Hanna (moeder Tokkie), Gerrie (vader Tokkie), Natasha (een van de tweelingdochters), Wesley (de oudste zoon), Jennifer (zijn verloofde met een getatoeëerde vlinder boven de bilnaad) en Wimie (de jongste zoon). Eeuwig afwezig is de jongste Tokkie-dochter, die van de hele heisa niets wil weten. Buiten staat een troepje pubers door een raampje naar binnen te loeren. "Jennifer heeft mooie tieten", klinkt het. "Kun je ze zien?" Je ziet van hier dat vijf Hollandse jongelingen acht euro gaan betalen om de Tokkies te zien. Achter de toog tapt Papa Tokkie intussen pintjes vol schuim. Wimie kraakt met harde hand een fles sterk en schenkt zichzelf een half limonadeglas vol. Wesley slurpt een blikje Red Bull leeg en de rest van de Tokkies steekt non-stop verse sigaretten aan. Mama Tokkie zit op een stoel naast de dj. Ze neuriet mee met André Hazes en rust uit. "Ik ben heus niet dik geworden door te veel te eten", zegt ze. "Ik ben ziek. Ik was vroeger - nou ik denk - zelfs ietsie slanker dan jij. Je hebt twee soorten schildklieren: trage en heel langzame. Ik ben dik geworden van mijn schildklier." De zwaarlijvigheid ligt in geen geval aan de twintig ijslolly's die Hanna Tokkie per dag weg likt. De twintig lolly's zijn een kwestie van doktersadvies. Waarom eet je geen ijssie, zei de dokter, als je zin hebt in een Oxazepam? En zo geschiedde. Mama Tokkie is verslaafd geweest aan pillen. Ze zet een kleine opsomming van kwalen in. "Depressie - iedereen ging dood om me heen -, suikerziekte, hernia, nierstenen, galstenen, vier jaar lang op bed gelegen en angstaanvallen." Gelukkig gaat het stilaan beter. Vanavond zit mama Tokkie alleen maar onder de pijnstillers. "Daardoor ben ik een beetje suf", excuseert ze zich. "Maar zolang mijn gezondheid het toelaat, ga ik met veel liefde naar de mensen toe."