Droevig afscheid, op film en in het echt
Het overlijden van acteur Anton Yelchin dreigt de kwaliteiten van het kwetsbare kleinood Porto te overschaduwen. Maar in zekere zin versterkt die tragiek ook de dramatische kwaliteiten van Gabe Klingers debuutfilm.
"To Anton",verschijnt er op het scherm, net voordat de aftiteling van Porto begint. De debuutfilm van Braziliaan Gabe Klinger zal de eeuwigheid ingaan als een van de laatste films van Anton Yelchin, de Star Trek-acteur die voor altijd 27 zal blijven nadat hij vorig jaar overleed.
In Porto speelt hij Jake: 26 jaar, maar hij ziet er veel ouder uit. Wijkende haarlijn, een lijzige stem waar jarenlange eenzaamheid een zekere tristesse heeft ingesleten. Hij is ooit samen met zijn zus, in de Portugese stad Porto blijven plakken, maar van haar is geen spoor meer te bekennen: hij leeft alleen in een oud flatje.
Jake ontmoet Mati (Lucie Lucas), een Portugese doctoraatsstudente, en er een turbulente relatie met een universiteitsprofessor en de psychiatrie op heeft zitten. De twee voelen een connectie, die ze zelf maar moeilijk kunnen vatten.
Portodrijft op dat mysterie. Regisseur Klinger houdt bewust een boel belangrijke info achter de hand: net zoals Jake en Mati onbekenden voor elkaar blijven, weten wij ook weinig over deze twee eenzame zielen. Portodraait niet om de twee hoofdpersonages, maar om hun verhouding, om de onverklaarbare aantrekkingskracht.
Daardoor is Portobevreemdend, soms zelfs een tikkeltje vrijblijvend. Maar het mysterie versterkt ook het drama: we leren al snel dat hun verhouding slechts van korte duur was, en dat ze nadien beiden verlopen voortleven in de Portugese stad.
Klinger laat die twee tijdlijnen - eentje tijdens, en eentje na hun romantische ontmoeting - door elkaar lopen. Een korrelig, vierkant 16 millimeterbeeld benadrukt de eenzaamheid van Jake en Mati in hun eigen, individuele leven, terwijl brede 35 millimeterfilm de twee personages samenbrengt, en heel even doet opfleuren. Het is een simpele, vormelijke ingreep, maar hij werkt wonderwel.
Daarin schuilt de essentie van Porto: dit gaat over mensen die alleen staan in de massa, en zich net daarin verbonden weten. Het is een kostbaar en kwetsbaar kleinood, dat alleen maar tragischer voelt door het overlijdensverhaal.
Lees het interview met regisseur Gabe Klinger online