Er is leven na Pablo
Hoe zet je een reeks verder na het overhoop schieten van het allesbeheersende hoofdpersonage? Narcos toont in zijn derde seizoen dat het kan, ook al mis je drugsbaron Pablo Escobar nog wel een beetje.
Pablo Escobar is dood, het Medellin-kartel is opgeblazen en de Amerikaanse drugsagenten zijn terug naar huis. De scenaristen van Narcosstonden voor een helse klus na het einde van het tweede seizoen. Alle belangrijke verhaallijnen van de eerste twee seizoenen waren afgerond of in de grond gestopt, maar toch moest er nog een derde en vierde seizoen komen van de populaire Netflix-reeks. Hoe los je dat op?
Niet moeilijk, had de producent al na afloop van het tweede seizoen laten weten. "De reeks ging nooit over Pablo Escobar", zei producent Eric Newman. "Ze ging over de drugsoorlog, een oorlog die blijft woeden. Die oorlog is er zelfs nu nog." Enter het Cali-kartel.
De drugsbaronnen van het Cali-kartel doken al op in Narcos, maar nu worden zij de hoofdrolspelers. Minder tot de verbeelding sprekend dan Pablo Escobar weliswaar, en ook met een compleet andere manier van werken. Terwijl Escobar zich in Medellin graag liet fêteren als de held van het gewone volk en met evenveel plezier zijn vijanden liet omver knallen, houden ze in Cali meer van de luwte en de anonimiteit.
Charisma
Geen haar op hun hoofd die er aan denkt om net als Escobar in de politiek te gaan. Zij sluiten wel hun deals met (omgekochte) politici in de achterkamertje. Hun vijanden vallen ook nog bij bosjes, maar zij dumpen ze nog liever in de rivier dan ze gewoon op straat te laten liggen. De paniek staat in hun ogen als er door hun schuld doden vallen - kinderen dan nog - waar de media over berichten.
Door te focussen op de vier drugsbaronnen die het Cali-kartel leiden en enkele figuren uit hun omgeving, komt zeker de eerste aflevering aarzelend op gang. Nieuwe personages worden geïntroduceerd, verhaallijnen worden gestart, maar echt meeslepend is het allemaal niet. Niemand lijkt in staat het charisma en de wreedheid van Escobar te vervangen.
Ook de rol van Javier Peña, de Amerikaanse drugsagent die het nu zonder zijn maatje Steve Murphy moet doen, komt niet uit de verf. Na zijn benoeming heeft hij een kantoorjob. Zichtbaar tegen zijn zin, en ook pakken minder spannend voor de tv-kijker.
Constante spanning
Jammer, denk je al snel. Nog zo'n reeks die beter op zijn hoogtepunt gestopt was. Te snel gedacht, blijkt al snel. Episode twee is al stukken beter en vanaf dan gaat het alleen maar bergop. Ok, een nieuwe Pablo is er niet - wat speelde Wagner Moura die fantastisch -, maar een drugsbaasje als Pacho is een waardige opvolger. Even wreed, even mysterieus en zijn homoseksualiteit - niet meteen een troef in een macho- omgeving - zorgt voor een bijna constante spanning.
En het geweld? De voorbije seizoenen vlogen de kogels fluitend rond de oren van de tv-kijker, maar het derde seizoen lijkt op dat vlak ook een versnelling lager te schakelen. Op één schietpartij en een wrede moord na, blijft het in de eerste drie episodes zelfs rustig. Pas daarna, als het verhaal helemaal op gang gekomen is, vindt ook Narcos op dat vlak zijn vertrouwde, meedogenloze ritme terug. Het Cali-kartel hoeft niet onder te doen voor de collega's uit Medellin. Maar nog belangrijker: het biedt stof tot een even spannende en boeiende reeks.