Al ruim 2,5 jaar hult Mehdi Nemmouche zich in stilzwijgen over zijn rol in de aanslag op het Joods Museum in Brussel. Op 24 mei 2014 vielen daar vier doden. Zes dagen later werd Nemmouche door de douaniers van Marseille aangehouden. Ze hadden in zijn reistas de kalasjnikov, het pistool, de kleren en de camera gevonden die de terrorist van het Joods Museum had gebruikt. Toch bleef Nemmouche erbij: hij had niets te maken met het bloedbad; de wapens had hij in Brussel in een auto gevonden die niet op slot was.

“Hij beseft nu dat die uitleg geen steek hield”, zegt zijn advocaat Sébastien Courtoy. “Maar hij blijft ontkennen dat hij de schutter is.”

Volksjury

Hoe de vork dan wel in de steel zit, wil de hoofdverdachte van de aanslag wel vertellen, maar niet aan de speurders. Nemmouche eist daarvoor een assisenproces. “Hij wil een proces waar een volksjury verschillende getuigen en experts kan horen en op basis daarvan zijn betrokkenheid bij de aanslag kan bepalen. In een correctioneel proces met beroepsrechters heeft mijn cliënt geen vertrouwen. Wordt het toch correctioneel, dan zal hij niet meewerken”, waarschuwt Courtoy.

Vandaag buigt de raadkamer in Brussel zich ook over het uitleveringsverzoek van het Franse gerecht, in een onderzoek naar de gijzeling van vier Franse journalisten in Syrië. Zij werden in 2013-2014 vastgehouden in een gevangenis van ISIS. Drie van de vier journalisten herkenden in Nemmouche een van hun bewakers. Zijn advocaat verzet zich tegen de uitlevering. “Met het oog op een proces moet meneer Nemmouche nu meer dan ooit het dossier kunnen bestuderen. Als hij aan Frankrijk wordt overgedragen, wordt hem dat onmogelijk gemaakt.”