In Duitsland maakt men gewag van ‘Schrottreaktoren’, rommelreactoren, die men na de ontdekking van de scheuren nooit meer had mogen heropstarten. De Belgische nucleaire waakhond FANC besliste een jaar geleden dat de beide reactoren toch weer veilig konden opgestart worden. Politieke druk vanuit Berlijn kon energieminister Marghem niet op andere gedachten brengen. De Duitse, Nederlandse en zelfs Luxemburgse regio’s die zich bedreigd voelen door de rommelreactoren, beslisten dan maar naar de rechtbank te stappen. Als extra argument hebben de 90 gemeenten die een zaak gaan aanspannen, nu een onderzoek dat uitwijst dat ze wel degelijk betrokken partij zijn. In Noordrijn-Westfalen liggen de jodiumpillen zelfs al klaar.

Is het allemaal maar paniekzaaierij van onze bezorgde buren of scheelt er toch iets aan onze superveilige kerncentrales? De Duitse professor Werner Renneberg vindt de beslissing om Tihange 2 en Doel 3 weer in bedrijf te stellen ‘objectief gesproken’ onverantwoord. Hij leidde jarenlang de Duitse nucleaire toezichthouder en is een gerenommeerd expert in nucleaire veiligheid. Zolang de veiligheid van het reactorvat niet bewezen is, mag je volgens hem een kernreactor niet opstarten. Volgens Renneberg valt die veiligheid niet meer te bewijzen omdat er bij de bouw van de reactoren geen metingen zijn gedaan naar de scheurtjes. Een kabel van een kerncentrale die kapot gaat of een computerprogramma dat uitvalt, kun je nog herstellen. Maar als er ook maar iets fout gaat met een reactorvat, is een ramp volgens hem onvermijdelijk. Geen geruststellende gedachte voor een dicht bevolkt gebied als de Euregio Maas-Rijn of de Antwerpse metropool. De specialisten van het FANC kunnen best nog eens gaan praten met hun collega’s in Duitsland en Nederland om alle twijfels over de Belgische kerncentrales weg te werken. Als dat niet mogelijk blijkt en er onzekerheden blijven, kan het FANC de vergunningen beter intrekken.