Burenruzies eindigen almaar vaker bij de bemiddelaar
Blaffende honden, overhangende takken, joelende kinderen... ergernissen of ruzies tussen buren eindigen steeds vaker in een bemiddeling. 'Er is meer conflict in de samenleving', zegt Hilda Poleunus, een van de vrijwilligers die de brokken tussen buren probeert te lijmen.
Het tuinhuis van de buurman staat te dicht bij de omheining. Of de beukenbladeren van de oude buurvrouw vallen te gretig op jouw grasperk. Vroeger stapte je voor zo'n zaken al snel naar de vrederechter, nu schakel je de buurtbemiddeling in. "De vraag blijft alvast stijgen", zegt federaal coördinator Robert Delathouwer. "Niet alleen omdat het project ingang vindt bij het grote publiek, maar ook omdat de geschillen tussen buren toenemen."
De cijfers liegen er niet om. Waren er in 2010 nog 654 meldingen van burenconflicten, dan waren dat er vorig jaar al 814. "Een stijging van bijna 25 procent", zegt Delathouwer. "Uit die 814 aanmeldingen zijn 503 bemiddelingen gevloeid. En dat zijn dan nog alleen maar de cijfers van Vlaams-Brabant en de steden Antwerpen, Mechelen en Gent."
Alle burenbemiddelaars zijn vrijwilligers. Zo ook Hilda Poleunus, adviseur bij de Federale overheidsdienst Personeel en Organisatie en sinds drie jaar burenbemiddelaar. "Ik weet wat het is om ruzie te hebben met je buren. Enkele jaren geleden heb ik het zelf meegemaakt. Uiteindelijk zijn we er op eigen houtje uit geraakt. Een enorme opluchting. Nu besef ik hoe belangrijk het is om overeen te komen met je buren. Zonder daarom per se de beste vrienden te zijn."
Ook haar man volgde ondertussen de vijfdaagse cursus en nu gaan ze geregeld samen op pad. "Eerst gaan we met de partijen apart praten, zodat ze op hun gemak hun verhaal kunnen vertellen. Het zou je trouwens verbazen hoe veel mensen hun buren nooit confronteren met de problemen. Nee, ze bellen meteen de politie.
"Of ze schelden hun buurman de huid vol. Gewoon eens rustig uitleggen wat er schort, is er vaak niet bij. 'Hoe heet je buurman?", vraag ik dan en daar kunnen sommigen al niet op antwoorden. Buren praten gewoon niet meer met elkaar."
Er is nood aan burenbemiddeling, zoveel is duidelijk. 'Gezocht: vrijwilligers' kopt de burenbemiddeling van Vlaams-Brabant op zijn website en ook in de rest van België groeit het aantal initiatieven. Met succes, toch in de helft van de gevallen. "Vijftig procent van de bemiddelingen draait positief uit", zegt Delathouwer. "Maar eigenlijk kun je altijd van een succes spreken. Gewoon de partijen samen aan tafel krijgen is in veel gevallen al een geweldige stap vooruit."
"Beter een goeie buur dan een verre vriend: het lijkt een torenhoog cliché maar het klopt wel. Als je ergens bewusteloos ligt in de tuin, dan kun je maar beter goeie buren hebben die de hulpdiensten verwittigen. Het waardevolle van een bemiddeling is dat de oplossing echt van de buren zelf moet komen. Wij bieden geen kant en klare antwoorden. Zij moeten zelf tot een vergelijk komen."
Frietgeur
Soms is het vermoeiend, geeft Poleunus toe. "Vaak word je geconfronteerd met de minder fraaie, onverdraagzame kant van de maatschappij. Mensen die kwaad zijn omdat de rook van de barbecue over de haag waait, mensen die vinden dat de frietpot van de buren te sterk geurt of buren die niet meer praten omdat de kinderen het ooit aan de stok kregen. Waar zijn we soms mee bezig? Als ik de communicatie tussen de partijen kan herstellen, ben ik al blij. Dan heb ik echt het gevoel dat ik een verschil heb gemaakt."