Een expo even spannend als een zombiefilm

De schilderkunst is al vele malen dood verklaard, maar net als een zombie is ze niet volledig kapot te krijgen. Schilder Vincent Geyskens noemt de schilderkunst een rusteloze ziel uit het verleden wiens aanwezigheid maar moeilijk te verantwoorden is. Net daarom wil hij in zijn werk het medium bevragen.

UnDEAD heet de tentoonstelling. Het gelijknamige werk uit 2012 licht een tipje van de sluier op. Zes kaders hangen naast elkaar. Ze zijn vuil, half beschilderd of hebben oranje en zwarte vlekken. Sommige ervan zijn leeg, andere nog deels gevuld met een stuk papier dat als onderlegger gebruikt werd voor een ander werk. Is dit wat overblijft van de ooit zo glorieuze schilderkunst? De stoffelijke resten van een afgestorven medium.

Geyskens wil vasthouden aan de autonomie van de schilderkunst, maar net omdat het medium een levende dode is, moet het wel bevraagd worden. Dat doet hij onder meer door schijnbaar achteloos af te wisselen tussen figuratief en abstract. Hij vindt de tegenstelling tussen de twee compleet achterhaald. Zijn oeuvre is dan ook erg heterogeen. Hij vermengt collagetechnieken met verf, abstract hangt broederlijk naast figuratief en sommige werken hebben meer weg van de composities van installaties. Op die manier stelt Geyskens niet alleen het medium in vraag, maar ook onze kijkgewoontes.

De schilder focust op de lichamelijkheid en de materialiteit van het schilderij, met dik aangezette en druipende verf. Het lichaam en seksualiteit zijn ook de onderwerpen die hem het meest fascineren. In zijn figuratieve werken onderzoekt hij de manier waarop het menselijk lichaam in beeld wordt gebracht. Een stevig achterwerk vol cellulitis in zwarte string. Drie naakte vrouwen die naast elkaar op handen en knieën zitten, hoofd voorover gebogen, als dieren in een stal. En wanneer hij in collages menselijke gezichten samenstelt, doet hij dat met seksueel getinte snippers: stukken vagina, delen van borsten, gespreide benen. Sommige van zijn creaturen zijn monsterlijk. Als een hedendaagse Frankenstein stelt hij nieuwe menselijke figuren samen.

Ook abstracte werken krijgen door hun titel iets seksueels. Van de reeks 'Lapdance Limo' hangen twee werken tegenover elkaar. Een van de doeken toont een donker vlak met lichte vegen. Kijk je van binnenin de limousine door het raam naar de donkere nacht? Of sta je buiten en zie je de reflectie van het licht in de ruiten?

Naast zijn eigen schilderijen presenteert hij ook een aantal werken uit de S.M.A.K.-collectie die voor hem een relevante link hebben met zijn eigen oeuvre. Zo is er een video te zien van de schilder Wilhelm Sasnal, die ook nadenkt over zijn medium. Hij zei: "Soms denk ik wel eens: de schilderkunst blijft bestaan zo lang wij muziek maken." Daarom filmde hij zijn laptop waarop hij YouTube filmpjes van de jonge én de oude Elvis Presley afspeelt.

Vincent Geyskens laat je achter met meer vragen dan antwoorden. Maar hij doet je in ieder geval beseffen dat het af en toe nodig is om ten gronde stil te staan bij het medium schilderkunst.