'Big Sam' vliegt buiten na 67 dagen

Een "droombaan", zo noemde Sam Allar­dyce zijn nieuwe betrekking als manager van de Engelse voetbalploeg. Al na twee maanden was de positie van 'Big Sam' onhoudbaar, nadat hij zich bereid had getoond om, in ruil voor ongerekend 460.000 euro, een Aziatische onderneming te adviseren bij het ontwijken van de regels van zijn eigen werkgever, de Engelse voetbalbond. Nog schadelijker echter waren de indiscrete uitlatingen die hij tijdens de onderhandelingen deed over zijn voorganger, zijn spelers, de FA en de leden van de koninklijke familie.
Wat de 61-jarige niet besefte, was dat de vertegenwoordigers uit het Verre Oosten in werkelijkheid onderzoeksjournalisten van The Daily Telegraph waren. De journalisten werkten samen met mensen uit de voetbalwereld die zich al langer ergeren aan corruptie en andere duistere praktijken. Deze insiders hebben eerder geprobeerd wanpraktijken bij de bonden aanhangig te maken, zonder resultaat. Daarom kozen ze voor openbaarheid via de pers.

Nieuwe schandvlek voor Engels voetbal

Hij had twee ontmoetingen van in totaal vier uur met ze, eerst in een duur Londens hotel en vervolgens in een soortgelijke locatie in Manchester. Het was niet voor het eerst dat Allardyce in de problemen is gekomen met geld. Tien jaar geleden hadden voetbalmakelaars tegenover de journalisten van de BBC beweerd dat de populaire manager en diens zoon bereid waren om steekpenningen aan te nemen bij de transfers van spelers.
Dat laatste kwam ook even ter sprake tijdens de onderhandelingen met de undercoverjournalisten van Engelands grootste kwaliteitskrant, maar daar moest Allardyce niets van hebben. Hij zei bovendien dat hij de schnabbel wilde voorleggen aan de voetbalbond, wat een zekere naïviteit verraadde. "Play it again, Sam", zouden zijn bazen hebben gezegd bij het voorstel om de eigen integriteitsregels te breken, alsof zijn salaris van 3,5 miljoen euro per jaar plus bonussen niet genoeg was. Financieel gezien was de manager die opgroeide in een eenvoudige sociale huurwoning al lang
binnen.
Waarschijnlijk hadden de bobo's vooral moeite met Big Sams uitlatingen over de voetbalwereld. Tegenover mensen die hij net een uur kende, sprak hij spottend over zijn voorganger Roy Hodgson (Allardyce noemde hem "Woy", omdat Hodgson de 'r' niet kan uitspreken), die zijn spelers met diens saaiheid in slaap zou hebben gesust. De beslissing van de FA om voor bijna een miljard euro een nieuw Wembley-stadion te bouwen noemde hij ridicuul en ook sprak hij iets te openhartig over zijn spelers. Alsof dat niet genoeg was, beledigde hij ook de prinsen William en Harry. Eerstgenoemde is erevoorzitter van de bond.
Terwijl het voor Big Sam vooral gênant is, is het voor de Engelse voetbalwereld een kleine ramp. Na een rampzalig EK was met Allardyce weer eens een manager van het oude stempel aangenomen, eentje die goed lag bij de spelers en de voetbalfans. Het was een risico omdat traditioneel Engelse managers altijd gevoelig zijn voor schandalen, zoals vakgenoten als Harry Redknapp, Glenn Hoddle en Alan Pardew in het verleden hebben bewezen (zie kader). Dat de problemen zo snel zouden opduiken - Allardyce had de gewraakte gesprekken nog voor de eerste training van zijn selectie - had niemand verwacht.
Het grote probleem is dat zijn geloofwaardigheid was aangetast, ook al hadden spelers zich achter hem geschaard. Allardyce gaat de geschiedenis in als de snelst ontslagen Engelse manager uit de geschiedenis: na amper 67 dagen. Wel eentje met een honderdprocentscore. Een schrale troost.