Het jaar van de hoop
Voor Italië was 1992 een scharniermoment. Het was het jaar van de Mani Pulite (Schone Handen), het onderzoek van de Italiaanse justitie naar de corruptie in politiek en bedrijfsleven. Daar draait het dus om in 1992, een ijzersterke Italiaanse televisieserie.
Het was een jaar van hoop en zo wordt het in de politieke serie 1992 (spreek uit: Millenovecento novanta due), door de Hollywood Reporter kernachtig en vol bewondering samengevat als House of Cards meets The Sopranos, ook getoond. Eindelijk werden de corruptie en de perfide machtsverstrengeling van politiek, maffia en bedrijfsleven aangepakt. Het hele politieke systeem daverde op zijn grondvesten. Grote partijen klapten in elkaar. Politici en zakenlui werden veroordeeld, vluchtten naar het buitenland of pleegden zelfmoord. Het was de aanzet tot de Tweede Republiek. Maar intussen weten we natuurlijk ook wat er daarna gebeurde: in 1994 won Silvio Berlusconi de verkiezingen.
"Wat deze serie zo origineel en vernieuwend maakt, is precies dat we niet naar 1992 gekeken hebben door de ogen van 2015", benadrukt regisseur Gagliardi. "We wilden geen standpunt innemen over de meer dan twintig jaren die sindsdien verlopen zijn. Wat ons voor ogen stond, was een veelgelaagde vertelling die een analyse bevat van dat specifieke jaar.
"Als we het Italië van 1992 hadden willen bekijken vanuit het perspectief van 2015, dan hadden we waarschijnlijk partij moeten kiezen. Dan hadden we het moeten hebben over het begin van Berlusconi's politieke carrière. En dat zou het verhaal van 1992 niet alleen verdund, maar ook vervuild hebben".
Het publiek moet dus proberen naar 1992 te kijken zonder de achterliggende gedachte dat het nadien eigenlijk alleen maar erger is geworden. "Precies", knikt Gagliardi. "Ik heb onlangs nog, tot mijn grote verbazing, een verklaring gelezen van ex-magistraat Francesco Borrelli, die samen met Antonio Di Pietro een van de stuwende krachten was achter het Mani Pulite-onderzoek. Zijn statement was: 'Hadden we geweten wat de Tweede Republiek teweeg zou brengen, dan zouden we de Eerste Republiek behouden hebben en zouden we nooit met ons onderzoek begonnen zijn.' Dat geeft een idee van wat er nadien allemaal gebeurd is."