Dag van wit licht en de zwarte regens

Ban Ki-Moon over 65 jaar atoombom op Hiroshima

We staan hier, op deze gewijde grond, om te zien, te voelen, te verwerken en na te denken. Ik ben de eerste VN-secretaris-generaal die mag deelnemen aan deze Peace Memorial Ceremony. Ik voel me dan ook bijzonder vereerd. En ik ben ontroerd tot in het diepst van mijn ziel.

Toen de atoombommen neerkwamen op Hiroshima en Nagasaki was ik amper een jaar oud. Pas toen ik wat ouder was, begon ik vat te krijgen op de ware omvang van de gebeurtenissen. Als jonge knaap heb ik de Koreaanse oorlog meegemaakt. In een van mijn vroegste herinneringen zie ik mezelf nog over een modderige weg in de bergen lopen. Achter me stond mijn dorp in lichterlaaie. Al die verloren levens, al die verwoeste families… al dat peilloze verdriet. Sindsdien heb ik mijn hele leven aan de vrede gewijd. En dat heeft me vandaag naar deze plek gebracht. We zijn hier bij mekaar gekomen om hulde te brengen aan de mensen die 65 jaar geleden zijn omgekomen, om ons respect te betuigen aan de vele mensen wier leven toen voorgoed is veranderd.

Het leven is kort, maar de herinneringen zijn blijvend. Voor velen onder u is er nooit een eind gekomen aan die dag. Hij staat u nog even levendig voor de geest als dat witte licht dat de hemel deed verdorren, even donker als de zwarte regens die erop volgden. Ik breng u een boodschap van hoop. Onze wereld kan een vrediger wereld worden. U draagt daar toe bij. U, de overlevenden, u hebt ons begeesterd met uw moed. U, de volgende generaties die ijveren voor een betere wereld.

Samen hebt u Hiroshima laten uitgroeien tot epicentrum van de vrede. Samen vormen we Ground Zero om tot Global Zero, een wereld zonder massavernietigingswapens. Dat is de enige zinnige weg die we kunnen bewandelen als we aan een veiliger wereld willen bouwen. Zolang er kernwapens bestaan, zullen de donkere nucleaire wolken zich samenpakken boven onze hoofden. En daarom heb ik van nucleaire ontwapening en non-proliferatie mijn topprioriteit gemaakt en een vijfpuntenprogramma uitgewerkt.

Ons moment is gekomen. Overal maken we nieuwe vrienden en bondgenoten. We zien hoe de machtigste landen ter wereld een nieuw soort leiderschap aanhangen. We zien een hernieuwd engagement in de VN-veiligheidsraad. We zien een nieuwe energie ontstaan in de burgermaatschappij. Rusland en de VS hebben een nieuw START-verdrag ondertekend. Op de nucleaire top in Washington hebben we een aanzienlijke vooruitgang geboekt. In 2012 zullen we daarop voortbouwen in Korea. In september zal ik in New York een ontwapeningsconferentie beleggen. We zullen er een lans breken voor nieuwe onderhandelingen over de ontmanteling van het kernarsenaal. Het alomvattende kernstopverdrag CTBT. Het FMCT, het verdrag dat de productie van splijtstoffen voor ontploffingsdoeleinden verbiedt. Voorlichting in onze scholen, met inbegrip van de vertaling van de getuigenissen van de overlevenden in de belangrijkste talen. We moeten onze kinderen een elementaire waarheid onderwijzen, namelijk dat niet diegenen die over kernwapens beschikken, maar diegenen die kernwapens afwijzen, status en prestige genieten.

65 jaar geleden brak de hel hier in alle hevigheid los. Vandaag brandt hier nog één enkel vuur… hier in dit Peace Memorial Park. Dit is de vlam van de vrede, die zal blijven branden tot alle kernwapens tot het verleden behoren. Samen kunnen we die dag werkelijkheid laten worden. In de loop van ons leven nog, in de loop van het leven van de overlevenden. Laten we samen het laatste vuur van Hiroshima doven en vervangen door het licht van de hoop. Laten we onze droom van een kernwapenvrije wereld verwezenlijken, opdat onze kinderen in vrijheid, in veiligheid en in vrede zouden kunnen leven.