‘De reïntegratie van Junior Kabunda was één grote leugen’

De roofmoord op Benjamin Rawitz dateert van de nacht van 28 op 29 augustus 2006. De Joodse pianist werd gruwelijk verminkt teruggevonden in de kelder van het appartementsgebouw waar hij woonde, vlak aan de Brusselse Zavel. Uit camerabeelden van de antiekwinkel tegenover het gebouw konden de speurders afleiden dat Rawitz vlak voor de feiten werd opgewacht door twee jongeren, die duidelijk uit waren op zijn fonkelnieuwe auto.Na een schermutseling in de portiek ging het gevecht verder in de gang van het appartementsgebouw. De daders sloegen Rawitz met zijn hoofd tegen een stenen trap. Daarna zijn ze met hun voeten blijven stampen op het hoofd van de pianist, waarna hij door de gang naar de kelder werd gesleept.De daders gingen ervandoor met de auto van Rawitz. Enkele straten verder veroorzaakten ze een eerste ongeval, een half uur later knalden ze op de Waterloolaan tegen een andere auto aan. Daarna zetten ze het op een lopen, zonder een spoor achter te laten.Het duurde tweeënhalf jaar voor Junior Kabunda en zijn kompaan konden worden geïdentificeerd en opgepakt. De kompaan werd meteen voor de onderzoeksrechter gebracht, omdat hij al eerder uit handen was gegeven wegens criminele feiten. Junior werd geplaatst in de gesloten afdeling van de jeugdinstelling in Kasteelbrakel.Het was niet de eerste keer dat Junior te maken kreeg met het jeugdbeschermingsrecht. Zijn dossier is een aaneenschakeling van criminele en zwaar gewelddadige feiten. Zo liep hij in 2006 tegen de lamp na een drugsdiefstal, in 2007 werd hij opgesloten in de jeugdgevangenis van Everberg na een gewelddadige afpersing.In de jeugdinstelling van Kasteelbrakel weigert Junior echter zijn problemen onder ogen te zien. De opvoeders stellen een ‘gebrek aan reflectie’ vast tegenover de feiten. In een rapport van augustus 2008 wordt melding gemaakt van “een oppervlakkig discours, geen diepgaande verandering en geen mededogen met het dodelijke slachtoffer”.Ook de psycholoog die Junior onderzoekt, is pessimistisch. “Junior Kabunda is niet in staat om zijn frustraties aan te pakken en een persoonlijke geschiedenis te creëren. Hij is narcistisch, vertoont geen ontwikkeling en blijft apathisch. Alles is hem gelijk. Hij vindt geen aansluiting met het pedadogische project van de instelling.”Een half jaar later lijkt er verbetering op te treden. De antidepressiva die Junior is beginnen te nemen, werpen hun vruchten af. De opvoeders stellen vast dat hij bereid is over de feiten te praten en aan introspectie te doen. De psycholoog beaamt de vooruitgang, maar blijft waarschuwen voor Juniors narcistische persoonlijkheid.Vooral Juniors dochtertje Anaïs, die amper drie dagen na zijn plaatsing in Kasteelbrakel werd geboren, blijkt voor stabiliteit te zorgen. De begeleide weekends die Junior doorbrengt bij zijn vriendin Céline en haar oma Marcella Hendrickx in Sint-Lambrechts-Woluwe, mag hij voortaan zelfstandig ondernemen. Zo lang hij zondagavond maar op tijd terug is.

Nieuwe moorden

In september 2009 vraagt de jeugdinstelling van Kasteelbrakel de opheffing van het toezicht van Juniors ‘schoonfamilie’. De jeugdrechter beoordeelt het verzoek als ‘prematuur’ en verlengt het toezicht met een maand. Niet lang daarna vermoordt Junior zijn dochtertje Anaïs, verkracht en vermoordt hij de oma van zijn vriendin Céline en probeert hij het meisje te wurgen.“Die feiten hebben de sluier gelicht over een volledig andere realiteit dan die van de jeugdinstelling”, zo zei de rechter in haar vonnis. “Junior heeft feiten verdoezeld en de illusie volgehouden dat hij zijn reïntegratie in de maatschappij voorbereidde, maar dat was niet het geval. Zijn weekends stonden in het teken van het plezier en de leugens.”De rechter sprak onomwonden van een ‘mislukking’. “Junior wilde koste wat kost de jeugdinstelling verlaten. Hij is op een berekende manier te werk gegaan en heeft iedereen om de tuin geleid om vrij te kunnen komen. Gezien de brutale feiten kunnen wij alleen maar vaststellen dat het jeugdbeschermingsrecht niet meer toereikend is voor hem.”Gabi-Ange Mindana, de advocaat van Junior, laat weten dat hij beroep aantekent tegen de beslissing van de jeugdrechtbank. Volgens hem hebben de moord op de achttien maanden oude Anaïs, haar overgrootmoeder en de moordpoging op Céline ‘niets in dit dossier te zoeken’. “Mijn cliënt was niet orthodox, maar hij was op het goede pad.”