'Het ACW is elke schaamte voorbij'

"De zaak is juridisch onbetwistbaar", probeerde Jean-Luc Dehaene gisteren op Radio 1. De voormalige Dexiavoorzitter benadrukte 'juridisch', want hij weet ook dat de schadeclaim van Arco tegen Belfius in de praktijk onmogelijk te verkopen valt.

De financiële poot van het ACW vindt dat het door toedoen van de staatsbank ruim tien miljoen euro aan verliezen leed. Arco is momenteel in vereffening omwille van het Dexiadebacle. Belfius kreeg als kredietverlener van Arco ook stemrecht en maakte daarvan gebruik. De staatsbank dwong Arco de kapitaalverhoging van Dexia goed te keuren. De waarde van de Dexia-aandelen kelderde zo helemaal.

Maar de oud-premier, en bij uitbreiding de CD&V, staat moederziel alleen. De Wetstraat reageert verontwaardigd op de schadeclaim. "Een zoveelste lafhartige zet van de christelijke arbeidersbeweging. Ze zijn echt elke schaamte voorbij", benadrukt Peter Dedecker, de bankenspecialist van N-VA en lid van de Dexiacommissie. "Hoe ver durft het ACW gaan om elke euro uit de zakken van de belastingbetaler te kloppen? Hun redenering houdt geen steek. Ze gaven aandelen als onderpand voor een krediet van Belfius. Dan mag de staatsbank zijn stemrecht via die aandelen ook gebruiken. Trouwens, heeft het ACW schade geleden door de kapitaalsverhoging van Dexia? Wilden ze de restbank Dexia anders laten kapseizen? Dan waren de aandelen niet gedaald in waarde, dan was alles weg."

Onderzoekcommissie

Hetzelfde verhaal bij Meyrem Almaci, de groene bankenspecialist. "Draai de zaak eens om: wat als de herkapitalisering van Dexia niet doorging? Dan waren de verliezen wellicht nog zwaarder. Ze willen hun financiële put voor een stuk vullen, dat begrijp ik nog. De vereffenaar moet geld vinden, maar dit is niet de juiste oplossing."

De oppositiepartijen eisten een onderzoekscommissie naar het Dexiadebacle, maar de meerderheidspartijen weigerden. "Dit is het gevolg: om de zoveel tijd komen onbekende afspraken boven voor het parlement. Ik blijf transparantie vragen. Dit dossier hangt aan elkaar van politieke beslissingen, maar die blijven toegedekt", aldus Almaci.

Ook de mogelijke deal over de winstbewijzen van het ACW zorgt voor tandengeknars. De winstbewijzen, die de arbeidersbeweging recht geven op een deel van de winst van Belfius, worden allicht afgekocht. Het ACW recupereert het geld echter grotendeels via een eeuwigdurende lening aan Belfius. Daarop betaalt de bank een jaarlijkse rente die kan oplopen tot 8 procent. "We moeten deze deal bespreken in het parlement. Desnoods achter gesloten deuren", vervolgt Almaci.

Financiënminister Steven Vanackere (CD&V) werd gisteren aan de tand gevoeld in het parlement. Maar hij wilde niet ingaan op de lopende onderhandelingen tussen ACW en Belfius. "Er wordt gevraagd 'Hoe gaat u tussenkomen bij Belfius?' Het antwoord zal vaak zijn 'Niet'. Die winstbewijzen zijn een zakelijke kwestie tussen het ACW en Belfius. Als we politieke inmenging willen vermijden in de banken, moeten we de raad van bestuur zijn werk ook laten doen", verdedigde Vanackere zich.

Juridische verbintenissen

De uitleg viel slecht bij de oppositie én meerderheid. Kamerlid Luk Van Biesen (Open Vld): "Dit parlement verdient om te weten wat er gebeurt met Belfius. Uw antwoorden zijn een serieus parlement niet waardig." Ook vicepremier Johan Vande Lanotte (sp.a) kon zijn ongenoegen moeilijk verbergen. "Er is een grote verontwaardiging. Ik versta die en deel die ook", vertelde de socialist aan Villa politica. "Maar er zijn juridische verbintenissen die je niet zomaar opzijzet. Je kan dat papier niet opeten. De enige die deze zaak ten gronde kan oplossen, is het ACW. Maar zolang zij zeggen 'We hebben daar recht op', kan je juridisch geen kant op."