‘Elk bisdom moet een geheim archief hebben’
Het parket zocht gisteren specifiek naar verborgen pedofiliedossiers in de Sint-Romboutskathedraal en het aartsbisschoppelijk paleis. Slachtoffers zouden onder meer verwezen hebben naar de crypte in de kathedraal als locatie om zulke dossiers te verstoppen. ‘Elk bisdom moet een geheim archief hebben, maar laat uw fantasie niet te veel op hol slaan’, reageert professor emeritus kerkrecht Luc de Fleurcquin.
Ook Joël Devillet, zelf slachtoffer van misbruik, verklaarde aan deze krant weet te hebben van zulke geheime opbergplaatsen. “Bij het bisdom van Namen had men de gewoonte alle binnenkomende correspondentie daarover (over pedofiliemeldingen, NC) te verbergen in een brandkast in de sacristie van de bisschop in de kathedraal van Namen. Of het ook elders gebeurde, weet ik niet.”
Priester Rik Devillé, die zich in de jaren negentig inzette voor de belangen van pedofilieslachtoffers, zegt er eveneens van te hebben gehoord. “Elk bisdom zou een geheime opslagplaats hebben voor zaken die niet door de buitenwereld geconsulteerd mogen worden. Die theorie deed alleszins de ronde in de jaren zeventig.”
Een theorie die klopt maar enige nuancering verdient, vindt professor emeritus kerkrecht Luc de Fleurcquin, nu vicaris van het bisdom Antwerpen. “Elk bisdom moet een archief hebben waarin alle bestuursdocumenten worden bewaard. Dat courante archief is uiteraard niet toegankelijk voor buitenstaanders. Maar daarnaast bepaalt het universeel kerkelijk wetboek ook dat elk bisdom een geheim archief moet hebben.”
Een geheime plek voor gevoelige dossiers zoals pedofiliedossiers bijvoorbeeld? “Bij het woord ‘geheim’ archief slaat doorgaans ieders fantasie op hol, maar geheim betekent hier dat het gaat om de meer delicate documenten waar ook de gewone leden van de administratie van het bisdom het best geen inzage in hebben”, aldus de Fleurcquin. “Het gaat hier niet om verborgen kamers volgestouwd met papier, soms is dat hooguit een of meerdere delen van een archiefkast. Geheim betekent hier achter slot en grendel, zoals een soort safe.”
“Delicate documenten kunnen bijvoorbeeld dossiers zijn over priesters die zwaar uit de bocht zijn gegaan of veroordeeld zijn. Die moeten apart gehouden worden, gescheiden van de klassieke archieven en achter slot en grendel. Dat kerkelijk wetboek geldt wereldwijd.” De idee dat die geheime archieven zich op heilige plaatsen als kerken bevinden, noemt de Fleurcquin “pure fantasie. Ik heb dat nog nooit gehoord.” (NC)