Leysen wijst erop dat het loon van topmanagers in de privésector vaak gedeeltelijk variabel is, en acht het gezond om dat principe ook in te voeren voor hogere ambtenaren en ministers. “In Singapore hebben de ministers ook een variabel loon, dus het kan perfect.”

Leysen zou bijvoorbeeld de begrotingsresultaten als basis nemen. “Bij het begin van elke legislatuur moet je een aantal haalbare doelen stellen. Een begroting in evenwicht, het overheidsbeslag onder de 50%, de staatsschuld onder de 100%. 30% van hun loon krijgen de ministers pas als die doelen gehaald zijn. Het had sommigen in de regering er misschien van weerhouden om vroegtijdig de handrem op te trekken, of zelfs uit de auto te stappen voor het einde van de rit”, aldus Leysen.

Probleem is dat begrotingsdoelstellingen halen, voor een stuk afhankelijk is van de conjunctuur. Dat speelt voor Leysen geen rol. “Voor een bedrijf is dat niet anders. Je kan wel excuses zoeken waarom je je resultaat niet hebt gehaald, maar uiteindelijk ben jij verantwoordelijk om te zorgen dat de rekening klopt”, luidt het. Leysen sluit overigens niet uit dat in geval van een uitzonderlijk resultaat, “het ook wat meer mag zijn”.