Direct naar artikelinhoud

‘Issue’-politiek

Toen ik de grootvader (57) van Kimberley (18) gisteren in de krant zag vertellen dat hij hoopte dat “de politiek” iets zou ondernemen om te vermijden dat meisjes van 18 jaar zich in de toekomst nog zouden kunnen laten verminken, vreesde ik het ergste. En kijk, nog geen dag later zijn daar Onkelinx, Della Faille en De Bethune al om het volk te behoeden voor 56 ongewilde sterren in het gezicht. Want, het moet je tenslotte maar overkomen. Je valt in slaap in een tattooshop en wordt toch zeker niet wakker met 56 tatoeages op je gezicht?Aan dit soort van ‘issue’-politiek heb ik een rotgloeiende hekel. Moet de politiek werkelijk iedere burger tegen zichzelf beschermen bij alles wat hij onderneemt? Als iemand morgen beslist om zich bij de kapper kaal te laten scheren, daar de volgende dag spijt van krijgt en de media erbij roept, moet er dan een wet komen die één week bedenktijd eist voor elk kappersbezoek? Als één individu een domme daad begaat, is dat dan een politiek probleem? Moeten een minister, Kamerleden en senatoren zich erover buigen? Is het een actueel, dringend, relevant probleem in de samenleving waarvoor de politiek met een oplossing voor de dag moet komen? De politiek acht het nodig zich bezig te houden met dit mediacircus, deze freakshow. Alsof de burger geen enkele verantwoordelijkheid meer hoeft te dragen voor zijn eigen daden en vergissingen. Als een psychopaat twee baby’s doodt, werken twee ministers prompt een plan uit om de crèches beter te beveiligen. Als een meisje zich onnadenkend in het aangezicht laat tatoeëren, moet er een week later al een wetsvoorstel tegen dit soort praktijken geformuleerd worden. We gaan naar een maatschappij waarin alles perfect gestroomlijnd moet verlopen, die geen enkele tekortkoming meer verdraagt. Maar daar zullen we ook een prijs voor moeten betalen: hoe langer hoe meer offeren we onze vrijheid en ons zelfbeschikkingsrecht op. Kimberley, 18 jaar, van wie toch vermoed mag worden dat ze school gelopen heeft, gaf aan dat ze geen enkele vreemde taal spreekt. Dat is iets waarover de politiek zich wél mag bekommeren. Maria-Louisa Van Cassel, Denderwindeke