Het rusthuis van de toekomst

Trendwatchers tekenen nieuw rusthuis voor de moderne bejaarden

Voor het ontwerp van de serviceflats deden de ontwikkelaars een beroep op trendwatcher Herman Konings. ‘De gepensioneerden van vandaag zijn niet te vergelijken met die van twintig jaar geleden. Ze zijn opgegroeid in een sfeer van seks, drugs en rock-’n-roll, en willen in die geest ouder worden.’

In Knokke begint dit jaar de bouw van ‘Life-style Service Residentie Martinez’, een aangepast woonproject voor nieuw-gepensioneerden. Lees: serviceflats waarbij luxe, comfort en subtiele zorgvoorzieningen de ordewoorden zijn. De volledig uitgeruste appartementen zijn voorzien van de nieuwste technologische snufjes, en er is rekening gehouden met toekomstige behoeften. Zo zijn nergens drempels te vinden, en in bijvoorbeeld de badkamer is de nodige ruimte voorzien voor rolstoelen of andere hulp bij het wassen.

Daarnaast wordt een binnentuin met zwembad voorzien, net als een sauna, fitnessruimte, restaurant, bibliotheek en gemeenschappelijke ruimtes en wie wil, kan zijn eigen wijn stockeren in de wijnkelder. Met lokale apothekers en zorgverstrekkers zouden ook al de nodige afspraken gemaakt zijn. Aan al dat fraais bengelt natuurlijk een fameus prijskaartje, afhankelijk van de oppervlakte: de kleinste apartementen zouden zo rond een miljoen euro schommelen.

Bij het ontwerpen van de plannen deed ontwikkelaar Stonedale Group een beroep op trendwatcher Herman Konings, die onderzoek deed naar de zestigplussers van vandaag, hun interesses en behoeften. En de generatie blijkt danig te verschillen met die van twintig jaar geleden. “De generatie gepensioneerden die voor de Tweede Wereldoorlog geboren is, kunnen we typeren als conservatief, spaarzaam, godvruchtig en vaak weinig hoog geschoold. Ook de vrouwen tonen zich veeleer afhankelijk van hun echtgenoten. Ze gingen niet uit werken en reden bijvoorbeeld niet zelf met de auto.”

De generatie die erna komt, groeide op in een sfeer van seks, drugs, en rock-’n-roll, en ook dat laat zijn sporen na. De vrouwen zijn onafhankelijker, ze zijn hoger geschoold, gingen met twee uit werken (hun besteedbaar vermogen ligt dan ook 2,5 keer hoger dan in de jaren tachtig) en zijn “de architecten van de massacultuur- en consumptie”. Vandaag maken ze nog maar 20 procent uit van alle gepensioneerden, over vijf jaar is dat al drie kwart. “Dus ook de samenlevingsvormen voor gepensioneerden zullen veranderen”, aldus Konings.

“De babyboomers zijn zelf verantwoordelijk voor de rustoordgang. Ze brachten hun eigen ouders er naar toe, en zagen de moeilijkheden. De lange wachtlijsten, bijvoorbeeld. Gaan ze zelf op pensioen, dan genieten ze de eerste jaren ten volle. Maar daarna worden ze geconfronteerd met de ongemakken van het ouder worden, ziekte en dood in hun omgeving. En ze gaan nadenken over wat ze gaan doen wanneer het huis te groot wordt of de lasten te zwaar.”

Waar deze generatie dan hoegenaamd niet van wil weten, zijn kleine kamertjes en geraniums op de vensterbanken. Ze willen jong sterven, maar zo oud mogelijk. Konings: “Ze hebben de wereld ontdekt en willen zich niet laten inperken. Klassieke serviceflats liggen dan moeilijk, een hotelachtige accomodatie is aantrekkelijker. Een plek waar ze hun interesses en levensstijl kunnen behouden, met subtiele oplossingen voor praktische problemen.”

Subtiel, want de confrontatie met ziekte en ouderdom is er eentje die ze niet willen aangaan. En het zit hem in de details. Zo blijkt uit studies dat babyboomers geen witte keukens willen, want dat doet hen te nadrukkelijk denken aan ziekenhuizen en zorg. “Deze generatie heeft massareclame en verleiding uitgevonden. Ze willen net een beetje bedrogen worden. Aftakeling past niet in dat plaatje.”