Linkeroever van haar mooiste kant

Wie de Sint-Annatunnel neemt van 't stad naar Linkeroever, waant zich altijd een beetje in een andere wereld. De snuisterstraatjes en bruisende sfeer hebben plaats geruimd voor grote boulevards, Chinese restaurants en rijzige flatgebouwen. Filmisch is het absoluut, desolaat eveneens. "Laten we er niet moeilijk over doen, Linkeroever is altijd een aanhangsel van Antwerpen geweest", geeft Jo Roets, artistiek leider van jongerentheater Laika toe. In samenwerking met cultuurcentrum Link en KunstZ - een organisatie die de doorstroom naar de theatersector bevordert van mensen met andere etnisch-culturele roots - organiseert hij voor de derde keer Blok-Bloc.

Willens nillens verbonden

Het sociaal-artistieke buurtfestival richt zich expliciet op een doelpubliek dat anders maar weinig toegang krijgt tot kunst. Roets: "Voor deze editie van Blok-Bloc wilden we echt verdiepen. Op de vorige passages kwam veel volk af, maar we hadden toch nog het gevoel dat het te weinig ingebed was in wat hier leeft. De voorbije jaren hebben we een energie ontwikkeld, waardoor mensen ondertussen weten wat Blok-Bloc is, maar nu proberen we op een veel duurzamere manier met de bewoners samen te werken. Onder impuls van Kunst-Z zetten we bovendien 200 procent in op diversiteit. In Europark leven erg veel nationaliteiten samen en dat moet zichtbaar zijn in het festival."

Behalve muziekoptredens, een buurtontbijt, kermisattracties en een reeks gastvoorstellingen van onder meer Compagnie Frieda, Theater FroeFroe & Woelwater en Bronks, staan er dan ook twee projecten van en met de buurt op het programma. Voor Boot werkten Jo Roets en Greet Vissers van KunstZ samen met zestien kinderen van het Sint-Annacollege en de School aan de Stroom. Ze gaven de kinderen de vrijheid om op basis van hun eigen geschiedenis en moedertaal een personage te bedenken. Wat je dan krijgt, is helemaal niet zo anders dan je zou verwachten: een gymzaal vol overenthousiaste, kakelende meisjes die flaneren in bonte prinsessenjurkjes en stoere jongens die hun beste Michael Jacksonbeentje voorzetten, achternagezeten door zes begeleiders die hen tevergeefs een zin voor timing proberen bijbrengen. Een mens kan zich niet van de indruk ontdoen dat het hier is waar theater in zijn meest ruwe vorm om draait. Vissers: "Het thema van Boot is herkenbaar voor de kinderen, omdat velen van hen dromen van een beter leven. De mensen die op de boot stappen zijn willens nillens met elkaar verbonden. Ze moeten ergens aankomen en laten allemaal iets achter. Op dat punt is de voorstelling een metafoor voor ons werkproces en wat sommige kinderen hebben meegemaakt."

Om het democratisch te houden, werden er voor het project geen audities gehouden. Iedereen die zin had, mocht meedoen. "Met Boot wilden we niet zozeer het grootste theatertalent bereiken, maar wel de kinderen die van thuis uit nog maar weinig met theater te maken hebben gekregen", zegt Vissers. "Via hen konden we de ouders bereiken en hen een reden geven om effectief te komen kijken. Boot is voor ons een manier om dieper in de biotoop van Linkeroever te kruipen."

"Maar het gaat ook", zo vult Roets aan, "om de kinderen het gevoel te geven dat samenwerking kan leiden tot iets mooi, tot iets dat zichzelf overstijgt en niet meer materieel is, in tegenstelling tot hun wilde dromen om rijk en beroemd te worden. Theater is daar het perfecte medium voor omdat het gaat over verantwoordelijkheid nemen en meer dan individueel uitblinken. We voelen dat stilletjes aan in de groep ook de droom groeit om samen een voorstelling te spelen. En dat moet onze ambitie zijn."

Donatietheater

Ook voor het jonge theatercollectief Roestgroep is contact leggen de sleutel om het theater open te breken en een ander publiek te bereiken. Met hun zelfverklaard 'donatietheater' willen ze een portret schetsen van de Eurowijk. Het opzet is even charmant als eenvoudig: ze trekken van huisdeur naar tai-chivereniging naar Babbelpunt en vragen de bewoners vrijwillig giften te doneren die gebruikt worden in de voorstelling. Dat kan gaan van een stel oude schoenen en een kast tot iemand die zichzelf doneert en live op scène staat. Silke Melis: "De spullen zijn voor ons slechts een insteek om de mensen en hun verhaal te leren kennen. We gaan in het begin nooit uit van een voorstelling, het moet echt van de bewoners zelf komen en dat is heel bevrijdend voor hen. De Eurowijk is een ministad binnen een andere stad waar een heel eigen cultuur heerst. Maar omdat het zo'n geïsoleerde buurt is, weet niemand hoe dat hart hier klopt. En dat willen wij tonen. In die zin zijn wij slechts de boter tussen de giften, de donateurs en het publiek."

Gwen Van Erp: "We pakken de wijk aan, maar we bekritiseren niet. Het is de bedoeling dat je na Roest naar buiten gaat met een idee waar Linkeroever voor staat. Met een energie en het besef dat ook hier schoonheid zit."

Blok-Bloc van woensdag 10/4 tot en met zondag 14/4 in het Europark (Willem Elsschotstraat) in Antwerpen op Linkeroever. www.blok-bloc.be info@laika.be