Direct naar artikelinhoud

Topregisseur Michael Haneke regisseert opera in De Munt

"Ik kies voor de vlucht vooruit." Directeur van De Munt Peter De Caluwe draagt het woord 'elitair' als een geuzennaam: "Ik wil vooruitlopen op de smaak van de massa. Een jong publiek is op zoek naar avontuur." Dat bewijst hij onder meer door de beruchte Oostenrijkse regisseur Michael Haneke los te laten op Mozart.

Het jaarthema van volgend werkjaar in De Munt is de menselijke passie, of, om het met Stefan Zweig te zeggen, "de verwarring der gevoelens". En naar drie centrale vrouwenfiguren, die uit La Traviata, Lulu en Manon Lescaut.

De vlucht vooruit ligt dus niet zozeer in het gekozen repertoire dan wel in de scenische interpretatie. Van Andrea Breth mogen we een getormenteerde Traviata verwachten (omdat die in de eindejaarsperiode speelt, heeft men er als tegenwicht een concertante Fledermaus tegenover geplaatst!), van Krzysztof Warlikowski een Lulu uit de huidige jongerencultuur en van de jonge, bij ons nog onbekende Pool Mariusz Trelinski eveneens een zeer hedendaagse Manon Lescaut.

Die nieuwe producties zitten geprangd tussen twee hedendaagse stukken die het thema parafraseren: Passion van Pascal Dusapin, dat al in Frankrijk te zien was en de wereldpremière van La dispute van Benoît Mernier, naar Marivaux, dat door het regisseursduo Karl-Ernst en Ursel Herrmann wordt gebracht. Guy Joosten zet zijn Donizetti-vrouwenverhaal in het Koninklijk Circus voort met Lucrezia Borgia en er is een reprise van Pelléas et Mélisande van Debussy in het indrukwekkende decor van Anish Kapoor. Dat stuk werd speciaal opnieuw op de planken gezet voor de nieuwe chef-dirigent Ludovic Morlot, die het seizoen ook afsluit met Così fan tutte. Dat is een co-productie met Gerard Mortiers Teatro Real in Madrid, waar ze vlak tevoren te zien zal zijn. Mortier maakt ermee waar wat hij in Salzburg niet kon realiseren: dit stuk op het toneel brengen met als regisseur dus de alom gelauwerde filmmaker Michael Haneke, bekend (en berucht) van films als Caché en Das Weisse Band. Dat belooft.

Het dansseizoen wordt dit jaar helemaal door Anne Teresa De Keersmaeker gemaakt. Mooi is dat Cesena en En Atendant tezamen te zien zullen zijn in de abdij van Villers-la-Ville, het ene bij het ochtendgloren, het andere in de avondzon, als die tenminste meewil. Verder een reprise van haar vroege werk Elena's aria en een nieuwe productie op de tweede vioolpartita van Bach.

De Caluwe kon niet nalaten toch ook een pessimistische toon aan te slaan: in het binnenland, en met name in de politieke wereld, krijgt zijn verhaal weinig gehoor. "Sinds 2008 horen we niets dan bevriezen en inleveren. Nochtans is deze crisis niet de onze. Voor mij is onze werking een investering, die uitstekende bedrijfsresultaten boekt."