Genk in extremis naar play-off I
Racing Genk staat dan toch in play-off I, zijn trainer Mario Been niet op straat. Heel de Cristal Arena, bestuur en coach incluis, slaakte gisteren klokslag 22u25 een grote zucht van verlichting. Een uur lang flirtte de kampioen met de uitschakeling in play-off I, maar in zeven minuten rolde Genk AA Gent na de pauze op.
Voor zijn bank balde Mario Been de vuisten. Nee, de trainer van Racing Genk stak zijn vreugde na de verlossende 2-1 van Thomas Buffel niet weg. Zijn opluchting ook niet. De kampioen staat alsnog in play-off I, zijn coach stapte van de wip en nestelde zich weer een beetje veiliger in zijn stoel. Been heeft de storm doorstaan.
Nochtans: een uur lang zag het er behoorlijk beroerd uit voor de Nederlander. Genk kreeg zijn motor een helft lang moeilijk op gang. Het was geen blitzkrieg, ondanks de harde speech van voorzitter Houben in de kleedkamer voor de wedstrijd. Vossen en Benteke dreigden schuchter, maar Padt kwam nooit echt in de problemen.
Been, als een veldmaarschalk voor zijn dug-out, probeerde bij te sturen, zijn troepen vooruit te schreeuwen, maar van aan de zijlijn kreeg ook hij het tempo niet omhoog.
Bernd Thijs had al eens een vrijschop op de lat geschilderd, Smolders een bal net naast gekruld, maar bij de derde poging van Gent - ook niet aan zijn beste match bezig - was het wel raak. Thijs kopte net voor rust een hoekschop binnen na onoordeelkundig dekkingswerk van Dugary (0-1).
Een kleine ramp voor Genk. In Kortrijk stond de grote play-offconcurrent, KVK, ondertussen op voorsprong. Zich nog kwalificeren zou een huzarenstukje zijn. De frustraties namen toe, de gezichten werden bleker, de ogen spraken wanhoop, maar de harde kern van Genk - die het wanbeleid van hun bestuurders met krachttermen op de korrel had genomen - zette zich een laatste keer achter zijn elf.
Met succes. Vanden Borre dreigde, Limbombe trapte tot tweemaal toe een gat in de lucht en Benteke klungelde. Geen gunstige voortekens, maar binnen de zeven minuten kreeg Genk die spectaculaire ommekeer tegen een, moet gezegd, zwak Gent toch voor mekaar. Benteke, die tot dan toe zowat alles verprutst had wat hij kon verknallen, buffelde een vrijschop van De Bruyne in doel.
Statement
Het beginakkoord voor een dol kwartier. De Bruyne, tot dan toe te weinig bepalend in zijn rol als postbode centraal op het middenveld, loodste invaller Buffel slim door de buitenspelval. Alleen voor Padt twijfelde die niet: hij duwde de bal koel binnen. Iedereen wilde zijn vreugde delen met Buffel, maar die liep recht naar zijn trainer. Handjeklap volgde. Als er één toch achter zijn coach staat, dan wel Thomas Buffel. Een statement dat kon tellen.
De Bruyne rondde zijn meesterlijke zeven minuten af met de 3-1. Dat heet dan beslissend zijn. Neem de cijfers van De Bruyne van de laatste maanden erbij: geen speler die meer zijn stempel drukt op het spel van Genk als hij. Ze gaan hem missen, volgend jaar.
De overige twintig minuten in de Cristal Arena waren overbodig. Het Genkse publiek zong en sprong, Benteke liet de 4-1 nog liggen. Een 'merci Racing' rolde even van de tribunes. Wie had dat een half uur eerder durven denken, toen het beleid werd gehekeld?