Bedankt mijnheer Arnault

De voorbije dagen en weken volgden we met nog meer belangstelling de actualiteit. Waarom? Al vóór de zomervakantie planden we een mobilisatie ter verdediging van de koopkracht en voor meer fiscale rechtvaardigheid. We kozen Elsene als locatie omdat een flinke kolonie gefortuneerde Franse fiscale vluchtelingen hier een veilige thuishaven gevonden heeft. Weg van een belasting op grote vermogens of van een meerwaardebelasting die in hun land wel bestaat. Ook al is hun gedrag onethisch, ons fiscaal systeem laat het hen toe. En net nu belandt dit systeem in het oog van een mediastorm.

Wij hekelen al jaren het beleid dat dit oneerlijke fiscale systeem toelaat. Onophoudend sensibiliseren we tegen de onrechtvaardigheid van ons belastingsysteem waarbij werknemers het leeuwendeel bijdragen en gefortuneerden slechts symbolisch delen in de inspanning. Toegegeven, het succes van die acties is minder spectaculair dan dat van Tax Freedom Day, waarbij de propagandisten beweren dat je pas op 14 juni voor jezelf begint te werken, tot die datum spijs je enkel de staatskas. Ze verzwijgen wel in alle talen dat dit belastinggeld dient om essentiële diensten zoals openbaar vervoer, gezondheidszorg of onderwijs voor elk van ons toegankelijk te houden. En natuurlijk reppen ze geen woord over de Tax Freedom Day voor inkomsten uit vermogens. Die dag valt wel iets vroeger in het jaar, namelijk begin januari. Waarom? Omdat ons land een paradijs is voor wie geld verdient met geld.

Met dank aan de heer Arnault wordt onze analyse deze keer niet onmiddellijk onder de mat geveegd. De gekende neoliberale dooddoeners als "kapitaal meer belasten leidt alleen maar tot kapitaalvlucht" of "we moeten de fiscale wensen van de bedrijven inwilligen, want anders volgt delokalisatie", of "bij een vermogensbelasting verliest ook de kleine spaarder met wat aandelen en kasbons" klinken al iets minder luid.

Correcte analyses

Met dank aan de heer Arnault bulken de kranten nu van analyses waarin prangende vragen naar voren worden geschoven:

Waarom moet de rentenier minder bijdragen dan de verpleegster?

Waarom mogen CEO's belastingvriendelijke bonussen van honderdduizenden opstrijken en moeten de werknemers het stellen met een loonsverhoging van maximaal 0,3 procent?

Waarom kunnen sommige CEO's een stock option verzilveren tegen 15 procent terwijl een werknemer al gauw 50 procent op zijn loon betaalt?

Waarom blijven meerwaarden op aandelen belastingvrij terwijl zelfs een ziekte-uitkering belast wordt?

Waarom zijn de huurprijzen zo hoog en de belastingen op huuropbrengsten zo laag?

We moeten niet berusten in deze situatie. En niet toegeven aan dreigementen om de regering hierover te laten vallen. Ons land wordt niet gedwongen om een belastingparadijs voor gefortuneerden te zijn. Laat de calimeroreflex van 'wij kunnen in ons eentje niets veranderen' maar achterwege. Sommige buurlanden hebben geen bankgeheim meer en kennen volledige transparantie inzake kapitaalinkomens. Voor zij die kritiek vrezen vanwege de privacycommissie, ook in Frankrijk, waar de richtlijn op het respecteren van het privéleven omgezet werd in de wetgeving, bestaat er een automatische uitwisseling van de informatie van de banken naar de belastingadministratie en dit zonder de minste problemen.

Internationale instellingen zoals de OESO dringen aan op hervormingen zoals de afschaffing van het bankgeheim. Ook de VS eisten die transparantie voor de buitenlandse rekeningen van hun staatsburgers. De Europese spaarrichtlijn dwingt ons informatie uit te wisselen over rekeningen bij Belgische banken. Tot nog toe werd dit in België voor eigen belastingplichtigen afgehouden omdat de meeste ministers van Financiën doorheen de geschiedenis van dit land banden hadden met de overigens zwaar gesubsidieerde financiële sector. Onze vorige minister van Financiën blijft zijn rol als lobbyist voor de financiële sector met verve spelen en wil maar al te graag het Zwitserse bankgeheim behouden.

Internationale druk stijgt

Het staat in de sterren geschreven dat de internationale druk op België zal toenemen. We verwachten dan ook dat de huidige minister van Financiën breekt met het verleden. Voorlopig is zijn houding niet altijd transparant en zijn optreden onvoldoende doortastend, in schril contrast met de aanpak van de staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez. Daarom vroegen we ook een onderhoud aan bij minister Vanackere om hem te confronteren met onze voorstellen voor fiscale rechtvaardigheid.

Voor ons moeten de belastingen op kleine en middeninkomens omlaag. Dit kan gefinancierd worden door een hogere belasting op grote vermogens en op inkomsten uit kapitaal. Die voorstellen zijn niet demagogisch: we vragen niet om zomaar de belastingen te verlagen, maar wel om de belastingdruk rechtvaardiger te verdelen. Dat moet kunnen.