Special Olympics zijn geen bezigheidstherapie
Op het sportterrein hier gaan we uit van mogelijkheden, niet van beperkingen
Nog tot morgen vormt Antwerpen met Mol het decor voor de Special Olympics. Onze stad ademde deze week G-sport. En tot spijt van wie het benijdt, de tribunes bleven niet leeg tijdens deze spelen. Ondertussen zijn er duizenden mensen een kijkje komen nemen naar een van de wedstrijden. De Special Olympics lokten meer supporters dan verschillende eersteklassers dit weekend.
Voor nogal wat toeschouwers was het een verrassende kennismaking. Ze reageerden unaniem: "Het is echt geen bezigheidstherapie. Hier worden ook topprestaties neergezet." Ikzelf heb bijvoorbeeld op het voetbalveld hier betere spelers bezig gezien dan op sommige zondagen.
Ik wil niemand een schuldgevoel geven, of verplichten om de Special Olympics als topspektakel te beschouwen. Maar ik hoop dat iedereen toch eens de kans grijpt om zo'n wedstrijd met mensen met een mentale beperking te gaan zien. En zich te laten verrassen door de kwaliteit ervan. Want in het zwembad, op het basketterrein, het badmintonveld of op de tatami heb ik deze week fantastische dingen gezien.
Kijksport draait om de hang naar perfectie: sneller, hoger, sterker, mooier... Dat heb ik deze week verschillende keren mogen bewonderen. Atleten die binnen hun mogelijkheden records breken. Meer zelfs, de trainers moeten hun Specials dikwijls intomen op deze spelen, omdat ze anders gediskwalificeerd worden. Door het enthousiasme en hun hang naar perfectie presteren ze op de Special Olympics dikwijls tot 15 procent boven hun classificatie. Iets wat ik 'gewone' topsporters niet meteen zie doen.
Hefboom
Topspektakel en topsport draaien ook rond emotie. Daar staan de Special Olympics meer dan garant voor. De tranen van geluk van de winnaars, of de tranen van de teleurstelling bij anderen, ze spreken boekdelen.
Ik ben het dan ook grondig oneens met critici die vinden dat enkel zogenaamde klassieke topsport, eventueel ook de allerbesten op de Paralympics, veel media-aandacht en toeschouwers verdienen. Binnen de stad Antwerpen kiezen we met Sporting A voor een ander project, dat van samenhorigheid door de sport. Waarbij sport een van de belangrijkste hefbomen is van integratie in al zijn vormen. Waar topsport, breedtesport, buurtsport én G-sport onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Deze week hebben de Special Olympics taboes doorbroken en sport door mensen met een mentale handicap uit het verdomhoekje gehaald. Daarbij werd uitgegaan van hun mogelijkheden, en niet van hun beperkingen. Zo leren we elkaar kennen en begrijpen, zo creëren we respect.
PS: Wees gerust. In Antwerpen doen we met Sporting A meer dan een eenmalig evenement rond G-sport. En maken we inderdaad werk van inclusie van de gehandicapte medemens. Niet alleen in breedtesport, maar ook in topsport.